pēyaṉār
n. <பேய்.
An ancient poet, author of the fifth hundred in Aiṅkuṟunūṟu;
ஐங்குறுநூற்றின் ஐந்தாநூறாகிய முல்லைத் திணையைப் பாடிய பழைய புலவர்

pēy-āṭṭi
n. <id.+.
1. One who makes a person possessed and causes him to utter oracles;
பேயாவேசம் வருவித்துக் குறிசொல்லச் செய்வோன். (W.)

2. See போயோட்டி, 1. (சங். அக.)
.

pēy-āṭi
n. <id.+.
1. A person under demoniac possession;
பேயாவேசம் கொண்டவன். Loc.

2. See பேயாட்டி, 1. (W.)
.

pēyār
n. <id.
1. See பேயாழ்வார். பொய்கையார் பூதத்தார் பேயார் (உபதேசரத். 4).
.

2. A canonized saiva saint. See காரைக்காலம்மையார். பேயார்க்கு மடியேன் (தேவா. 737, 4).
.

pēy-āvārai
n. <id.+.
See பேயாவிரை. (இங். வை.)
.

pēy-āḻvār
n. <id.+.
A Vaiṣṇava saint, author of the third tiru-v-antāti of lyaṟpa in Nālāyira-p-pirapantam, one of 10 āḻvār, q.v.;
நாலாயிரப்பிரபந்தத்தில் இயற்பாவைச்சார்ந்த மூன்றாந் திருவந்தாதி இயற்றியவரும் ஆழ்வார் பதின்மருள் ஒருவருமான பெரியார். (உபதேசரத். 6.)

pēy-umital
n. <id.+.
Scuking the blood of a person either killing of greatly injuring him, as a devil of vampire;
பேய் முதலியன ஒருவனிரத்தத்தை உறிஞ்சியுண்டு கொல்லுகை. (L.)

pēyuṭam
n. <pāyūṣa.
1. Nectar;
அமிர்தம்.

2. Beestings;
சீம்பால்.

3. Butter;
வெண்ணெய்.

pēy-eru-
v. intr. <id.+.
To burn out a devil by magic;
மந்திரத்தாற் பேயை எரித்துப் போக்குதல். (W.)

pēy-ēṟṟu-
v. intr. <id.+.
See பேயையுருவேற்று-. (W.)
.

pēu-ōṭṭi
n. <id.+.
1. Exorcist;
பிசாசை ஓட்டும் மந்திரவாதி. Loc.

2. A tree;
மரவகை. (யாழ். அக.)

pēyōṭāṭi
n. <id.+ஆடு-.
šiva, as dancing with devils;
[பேயுடன் ஆடுபவன்] சிவபிரான். (பிங்.)

pēr-
v. intr. cf. பெயர்-.
1. To become loose; to be detached;
சிதைதல். கட்டடம் பேர்ந்துபோயிற்று.

2. To separate;
பிரிதல். உமையோ டென்றும் பேரானை (தேவா. 872, 5).

3. To depart, go away;
போதல். பேர்ந்தும் பெயர்ந்தும் (திவ். திருவாய். 5, 3, 3).

4. To be annihilated;
அழிதல். பேர்கிண்ற தாகும் பிறப்பு (அறநெறி. 169).

5. To flop, as a fish;
பிறழ்தல். கெண்டைக் குலம் . . . . பேர்கின்றவே (திருவிருத். 11).

6. To move;
அசைதல். பேருங் கற்றைக் கவரி (கம்பரா. முதற். 98).

7. To lessen, diminish;
குறைதல். பேராச் சிறப்பின் (தொல். பொ. 102).

8. To draw back, retreat, as a warrior;
பின்வாங்குதல் பொருநகர் தாக்கற்குப் பேருந் தகைத்து (குறள், 486).

9. To go out of order;
முறைபிறழ்தல். வினையைப் பேராம லூட்டும் பிரான் (சி. போ. 2, 2).

10. To change;
நிலைமாறுதல். பேதிப்பன நீயவை பேர்கிலையால் (கம்பரா. இரணிய. 110).