pumān
n. <pumān nom. sing. masc. of pums.
1. Man;
ஆண்மகன். அப் புமானுற்றது யாவருற் றாரோ (கம்பரா. இராவணன்சோ. 31).

2. Husband;
கணவன். (நிகண்டு.)

3. Soul;
ஆன்மா. (நிகண்டு.)

4. (šaiva.) Impure cate-gories.
See அசுத்ததத்துவம். தந்திடும் புமான்கீழெண்மூன் றாய தத்துவம் (சி. சி. 2, 70).

puy-
11 v. tr. Caus. of புய் -.
1. To extract, pull out, uproot;
பறித்தல். புய்த்தெறி கரும்பின் விடுகழை (புறநா. 28).

2. To produce, yield;
பயத்தல். (W.)

puyakkaṟu-
v. intr. < புயக்கு+.
1. To loose freshness; to become pale;
பசுமையறுதல். (ஈடு, 9, 5, 10.)

2. To begin to depart or separate; to forsake;
வெளியேறத்தொடங்குதல். ஆக்கையும் பையவே புயக்கற்றது (திவ். திருவாய். 9, 5, 10.)

puyakam
n. <bhuja-ga.
Snake;
பாம்பு. (சிந்தா. நி.)

puyakāntakaṉ
n. <id.+antaka.
Garuda, as destroyer of snakes;
[பாம்புக்கு யமன்] கருடன். (W.)

puyaṅka-naṭṭam
n. <id.+.
See புயங்கநிருத்தம். அந்தவொண் புயங்க நட்ட மாடிடவேண்டும் (திருவாலவா. 32, 8).
.

puyaṅka-niruttam
n. <id.+.
A kind of dance;
ஒருவகை நடனம். (யாழ். அக.)

puyaṇka-malai
n. <புயங்கம்+.
Tirupati, considered a form of ādi-šeṣa,
(ஆதிசேஷனது சொரூபமாகக் கருதப்படும் மலை.) திருவேங்கடமலை. இடபமலைக்கும் புயங்கமலைக்கும் (அஷ்டப் திருவரங்கத்தந். 35)

puyaṅ-koṭṭu-
v. intr. <புயம்.
To strike or pat on one's own shoulder in challenge, as a warrior
வீரக்குறியாகத் தோள்தட்டுதல். தங்கச் சிமையப் புயங்கொட்டும் (தனிப்பா, i, 382, 29)

puya-parākkiramam
n. <id.+.
See புயவலி (W)
.

puyam
n. <bhuja
1. Am, shoulder
தோள். புயம்பலவுடைய தென்னிலங்கையர் வேந்தன் (தேவா, 130. 8)

2. Side;
புடை.

3. (Math.) Side of an angle
கோணத்தின் பக்கக்கோடு. Mod.

puyal
n. perh. புய்2-.
1. Cloud;
மேகம். விண்டுமுன்னிய புயல் (பதிற்றுப். 84, 22).

2. Raining;
மழைபெய்கை. புயல்மேகம்போற்றிருமேனியம்மான் (திவ், திருவாய், 8, 10, 2).

3. Water;
நீர். மாமேகம் பெய்தபுயல் (சிவக. 2476).

4. Gale, storm, tempest, gust, squall;
கொடுங்காற்று.

5. The planet Venus;
சுக்கிரன் (W)

puyal-ēṟu
n. <id.+.
Thunder;
இடி. பெருஞ்சினப் புயலேறனையை (பதிற்றுப். 51, 28)