pirakampita-mukam
n. <pra-kampita+. (Nāṭya.)
A facial gesture indicating wonder, one of 14 muka-v-apiṉayam;
முகவபினயம் பதினான்கனுள் அதிசயத்தாற் சிறிது தலையாட்டுகை. (சது.)

pirakaraṇam
n. <pra-karaṇa.
1. Opportunity, occasion;
சமயம்.

2. Chapter, section;
அத்தியாயம்.

3. Context;
சந்தர்ப்பம். Loc.

4. A species of love-drama, one of ten rūpakam q.v.;
ரூபகம் பத்தனுள் ஒன்று. (சிலப். 3, 13, உரை, பக். 84, கீழ்க்குறிப்பு.)

5. A drama dealing with aṟam and poruḷ;
அறம் பொருள் இவற்றைப் பொருளாகக் கொண்ட நாடகவகை. (சிலப். 3, 13, உரை.)

pirakari-
11. v. tr. <id.
1. To beat;
அடித்தல்.

2. To destroy;
அழித்தல்.

pirakalātaṉ
n. <prahiāda.
A Daitya of great piety, son of Hiraṇyakašipu;
இரணியகசிபுவின் மகனான ஒரு பரமபாகவதன். பிரகலாதனாஞ் சீர் தழைந்தவன் (பாகவத, 7, இரணிய. 29).

pirakaṟpati
n. <Brha-s-pati.
1. See பிரகஸ்பதி.
.

2. A code of law, one of 18 taruma-nūl;
தருமநூல் பதினெட்டனுள் ஒன்று. (யாழ். அக.)

pirakastam
n.< pra-hasta.
The open hand with the fingers extended;
விரிந்த கை. (யாழ். அக.)

pirakaspati-cakkaram
n. <id.+.
The Jupiter cycle of 60 years;
வியாழவட்டமான அறுபது வருஷம். (W.)

pirakaspati-matam
n. <id.+.
Cārvāka school of philosophy;
சார்வாகமதம். (தக்கயாகப். 183, உரை.)

pirakācatti
n. <பிரகாசம்.
Mica;
அப்பிரகம். (யாழ். அக.)

pirakācaṉ
n. <பிரகாசம். (W.)
1. One full of light, mental or spiritual; illustrious person;
காந்தியுடையோன்.

2. Soul, liberated from births, illumined by and identified with the Supreme Being;
கடவுளோடு கலந்த முத்தான்மா.

prakāci-
11 v. <பிரகாசம். --intr.
1. To shine, radiate; to be brilliant or resplendent;
ஒளிவிடுதல்.

2. To be manifest, conspicuous, illustrious, splendid;
மேன்மையடைதல்.

3. To be full of light or knowledge, as one illumined by the Supreme Being;
அறிவு நிறைதல். (W.)

To explain clearly;
விரிவாய்க்கூறுதல். கல்விக்கான கொத்தினைப் பிரகாசிக்கின் (கொக்கோ. 3, 23).