piṇaṅku-
5 v. intr. [K. heṇagu.]
1. To be at variance;
மாறுபடுதல். பிணங்கோமெவரொடும் (திருநூற். 66).

2. To be in the sulks;
ஊடுதல்.

3. To be close dense;
செறிதல். பிணங்குநே ரைம்பால் (சிலப். 7, 13).

4. To be linked together, intertwined;
பின்னுதல். பிணங்குநூன் மார்பன் (மணி. 6, 151).

piṇa-t-tūkkam
n. < id.+.
Dead sleep;
கடுநித்திரை. colloq.

piṇan-tiṉṉi-p-payal
n. < பிணந்தின்னி+.
Rapacious person;
பிறரைத் துன்புறுத்துவோன்.

piṇan-tiṉṉi-p-pūcci
n. < id.+.
Corr. of பிணந்தின்னிப்பிச்சி . Tj.
.

piṇa-nāṟṟam
n. < பிணம்+. [K. heṇanāta.]
Stench, as of a corpse;
[பிணத்தின் துர்நாற்றம்.] கொடிய வீச்சம்.

piṇa-ney
n. < id.+.
Fat extracted from corpses, used in magic;
பிணத்தினின்று கருவேலைக்கு எடுக்கப்படும் கொழுப்பு. (W.)

piṇam
n.
1. [T. pīṇega, pīnuga, K. heṇa, M. piṇam, Tu. puṇa.] Corpse, carcass;
சவம். எதில் பிணந்தழீஇ யற்று (குறள், 913).

2. Devil, disembodied soul, spirit;
பிசாசம். (பிங்.)

piṇar
n.
1. Roughness, unevenness, coarseness;
சருச்சரை. இரும்பிணர்த்துறுகல் (குறுந்.13).

2. False tragacanth. See கோங்கிலவு. (பிங்.)
.

piṇa-vaṟaiyaṉ
n. cf. பிணாரம்.
Dull-headed, lazy person;
புத்தியில்லாச் சோம்பேறி. (J.)

piṇa-veṭil
n. < பிணம்+.
See பிணநாற்றம். (J.)
.

piṇā
n. prob. பிணை1-.
1. Woman;
பெண். (தொல். பொ. 616.)

2. See பிணவல். (திவா.)
.

piṇi-
prob. 4 v. intr.
To die;
சாதல். பிணிந்தார் பொடிகொண்டு மெய்பூச (தேவா, 946, 3).

piṇi
n. < பிணி2-.
1. Fastening, binding;
கட்டுகை. பிணியுறு முரசம் (புறநா.25).

2. Bond, link, tie;
கட்டு. பிணிநெகிழ்பு (பரிபா 3, 55).

3. Attachment;
பற்று. பொருட்பிணிச் சென்று (அகநா. 27).

4. Plait, twist;
பின்னல். பிணிகொள் வார்குழல் (தேவா. 469, 3).

5. Bud;
அரும்பு. பிணிநிவந்த பாசடைத் தாமரை (கலித். 59).

6. Disease, malady, sickness;
நோய். பிணிக்கு மருந்து பிறமன் (குறள், 1102).

7. Suffering affiction;
துன்பம்.

8. (Weav.) Higher or lower row of threads in a weaver's loom, raised or lowered to admit the shuttle;
நெசவுத் தறியின் நூற்படை. (J.)

piṇikai
n. < பிணி2-.
Corset;
கச்சு. (சிந்தாமணிநிகண்டு.)