pāṉu
n. <bhānu.
1. Sun;
சூரியன். (பிங்.)

2. Brightness;
ஒளி. (பிங்.)

3. Beauty;
அழகு. (யாழ். அக.)

4. A treatise on architecture;
சிற்பநூல்வகை. (இருசமய. சிற்பசாத். 2.)

5. Master;
எசமானன். (யாழ். அக.)

6. King;
அரசன். (யாழ். அக.)

pāṉukōpaṉ
n. <Bhānukōpa.
An Asura, son of Sūrapadma;
சூரபதுமன் மகன். (கந்தபு. புதல்வ. 15.)

pāṉu-mattiyam
n. <phānu+. (Astrol.)
Position of the sun when it is between Mercury and venus, believed to be a sign of the cessation of rain;
மழை நின்று விடுதற்கறிகுறியாகப் புதன் வெள்ளிகளின் இடையில் சூரியனிற்கும் நிலை. (C. G.)

pāṉu-vācaram
n. <id.+.
See பானுவாரம். (W.)
.

pāṉai
n. [T. bāna M. pāna.]
1. Large earthen pot or vessel;
மண்மிடா. பங்கமிலிரசிதப் பானைமேல்வழி பொங்கலின் (அரிச். பு. விவா. 85).

2. A measure of capacity;
ஒர் அளவு. (தொல். எழுத். 170, உரை.)

3. Oil measure=4 cempu;
நான்கு செம்புகொண்ட எண்ணெயளவு.

pāṉai-mūṭi
n. <id.+.
A lid used to cover an earthen pot;
பனையை மூட உதவும் கலன்.

pājipantu
n.
See பாசிபந்து. Loc.
.

pāṣpam
n. <bāṣpa.
Tear;
கண்ணீர்.

pāṣyam
n. <phāṣya.
An elaborate commentary;
ஒருவகை விரிவுரை.

pāṣaṇṭi
n. <id.
Heretic;
மதத்துக்குப் புறம்பானவன்.

pāṣāṅka-rākam
n. <bhāṣāṅga+rāga.
Foreign musical mode;
அந்நியநாட்டுப்பண்.

pāṣāṇa-k-kal
n. <id.+. (W.)
1. Snake-stone.
See பாம்புக்கல்.

2. A kind of stone applied to poison-bites as antidote;
விஷமாற்றுங் கல்வகை.

pāṣāṇa-tārakam
n. <pāṣāṇa-dāraka.
See பாஷாணதாரணம். (W.)
.

pāṣāṇam
n. <pāṣaṇa.
1. Stone;
கல்.

2. Mineral poison, especially arsenic, of which there are two kinds, viz., piṟavi-pāṣāṇam, vaippu-p-pāṣāṇam;
பிறவிப்பாஷாணம் வைப்புப்பாஷாணம் என்ற மருந்துச்சரக்குகள்.

3. Rocky soil and its products, one of aṣta-pōkam, q. v.;
அஷ்டபோகங்களுள் பாறைநிலமும் அவற்றிலுண்டாம் பொருள்களும். (C. G.)

pāṣāṇa-stāpa-ṉam
n. <id.+sthāpana.
The rite of setting up a stone to represent the deceased in a funeral ceremony;
கல்நடும் பிரேதச் சடங்கு. Colloq.