parākkiramaṉ
n. <id.
See பிராக்கிரமசாலி.
.

parākku,
n. <parāk.
1. Inattention, heedlessness;
கவனமின்மை பராக்கற வானந்தத்தேறல் பருகார் (திருமந்.331).

2. Forgetfulness; absent-mindedness;
மறதி. அவா ... பராக்காற்காவானாயின் (குறள், 366, உரை).

3. A term of exclamation meaning 'attention';
சாக்கிரதை என்னும் பொருளில் வழங்கும் குறிப்புச்சொல்.

parākku-p-pār-,
v. intr. <id.+.
To be diverted in attention; to be absent-minded;
வேறுகவனமாக இருத்தல்.

parākaṇtiṭam,
n. <id.
Carelessness, inattention;
கவனமின்மை. (w.)

parākam,
n. <parāga.
1. Dust;
தூளி. ஆடகத்தின் பாரகம் (திருக்கோ.194).

2. Pollen or farina of a flower;
மகரந்தம். (பிங்.)

3. Fragrant powder;
வாசனைத்தூள்.

4. Sandal-wood. See சந்தனம். (மலை.)
.

Parāka-man,
n. <பராகம்1+.
Red soil, red loam;
செம்மண். (யாழ். அக.)

parāṅ-kati,
n. <param+gati.
Salvation, as the highest goal;
மோட்சம். பராங்கதி கண்டுகொண்டான் (திவ். திருமாலை, 4) .

parā-catti,
n. <parā+.
1. (šaiva.) šiva's supreme energy which is all intelligence;
ஞானமயமான சிவசத்தி. (சி. சி. 1, 61, சிவஞா.)

2. (šaiva.) šiva's supreme energy which manifests itself in four forms, viz., irattai, cukkilai, acitai, kiruṣṇai, one of pacacatti,, q.v.;
பஞ்சசத்திகளூள் இரத்தை, சுக்கிலை, அசிதை, கிருஷ்ணை என்ற நாற்பிரிவுள்ள சிவசத்தி. (சைவச. பொது, 74, உரை.)

parācaṟa-paṭṭar,
n.<parāšara-bhaṭṭa.
A Vaiṣṇava ācārya, successor of Ramāṉuja;
இராமானுசாசாரியர்க்குப்பின் வைஷ்ணவாசாரியத்தலைமைவகித்த பெரியார் (குருபரம்.)

parācaraṉ,
n. <id.
A Rṣi, author of a smṟti and father of Vyāsa;
வியசர்க்குத் தந்தையும் பராசரஸ்மிருதி யாசிரியருமான முனிவர். பராசரன் குலமாயினும் (பாரத. சஞ்சயன்றூ.9).

parācalam,
n. <parācala.
Tirupparaṅkuṉṟam;
திருப்பரங்குன்றம். (கல்லா.94.)

parāciyam,
n.
See பரசியம். (யாழ். அக.)
.

parāttam,
n. <parārtha.
See பரார்த்தம். (w.)
.

parātam,
n. <U barāt.
Peremptory demand, dunning;
கண்டித்துக்கேட்டை (C.G.)

parāti,
n. perh. aparādha.
Complaint;
குறைகூறுகை. இதைப்பற்றி ஒருபராதியும் வராதபடி பார்த்துக்கொள். Nāṉ.