paṇṇaikkiru-,
v. intr. < id. +.
To serve as labourer on a farm;
பண்ணையில் ஊழியஞ் செய்தல். (W.)

paṇṇai-c-cumai,
n. < id. +.
Sheaves given to agricultural labourers in harvest time as kuṭi-vāram;
அறுவடைக் காலத்தில் குடிவாரமாகக் கொடுக்கப்படும் கதிர்க்கட்டு. (W.)

paṇṇai-p-paruvam,
n. < id. +.
Affluent state in which minor matters are not looked into;
சிறுவிஷயங்களைப் பொருட்படுத்த வேண்டாத பெருஞ் செல்வநிலை.

paṇṇai-pār-,
v. intr. < id. +.
1. To manage lands; to attend to one's farm;
விவசாயநிலங்களைக் கண்காணித்தல் (W.)

2. To manage a large family;
பெருங்குடும்பத்தை நிருவகித்தல்.

3. See பண்ணைக்கிரு-. Loc.
.

paṇṇaiya-vīṭu,
n. < பண்ணையார் +.
See பண்ணைவீடு, 2. Loc.
.

paṇṇaiyār,
n. < id.
Landlord;
பூசொத்துக்குரியவர். Tinn.

paṇṇai-vīṭu,
n. < id. +.
1. House of a big landlord;
பெரிய மிராசுதாரின் வீடு. Tj.

2. Kitchen;
மடைப்பள்ளி. (யாழ். அக.)

3. Store-house;
பண்டசாலை. (W.)

paṇ-paṭṭavaṉ,
n. < பண் +.
Educated and experienced man;
கல்வியறிவும் அனுபவமும் உள்ளவன். (W.)

paṇ-paṭu-,
v. intr. < பண் + .
1. To become refined or reformed;
சீர்திருந்துதல். பண்பட்ட செந்தமிழ் (தனிப்பா. i, 171, 23).

2. To be suitable for tillage, as land;
நிலம் முதலியன செப்பமாதல்.

3. To be obedient, submissive;
அமைத்தல். (w.)

4. To help, serve;
உதவுதல். (W.)

paṇpāku-peyar,
n. < பண்பு + ஆகுபெயர். (Gram.)
Metonymy in which a word denoting quality is used to denote an object having that quality;
பண்புப்பெயர் பண்பிக்கு ஆகிவருவது (தொல். சொல்.115.)

paṇpi,
n. < id. (Gram.)
Person or thing possessing a quality;
பண்பையுடைய பொருள். வினைமுதலாதலும் பண்பியுமாகிய ஒரு நிமித்தம்பற்றி (தொல். சொல். 427, சேனா.).

paṇpu,
n. perh. பண்.
1. Quality of four kinds, viz., vaṇṇam, vaṭivu, aḷavu, cuvai;
வண்ணம், வடிவு அளவு, சுவை யென்னும் நாற்குணம். (திவா.)

2. Nature; property;
இயல்பு. நுண்ணிதின் விளக்க லதுவதன் பண்பே (தொல். பொ. 478).

3. Disposition, temper;
மனத்தன்மை. ஈதென்ன பண்பி வட்கே (தணிகைப்பு. களவு.184).

4. Good quality, courtesy;
பிறரியல்பை யறிந்து நடக்கும் நற்குணம். பண்பெனப்படுவது பாடறிந் தொழுகல் (கலித். 133).

5. Mode, state, manner;
விதம், பாதச் சிலம்பொலி காட்டிய பண்பும் (திருவாச. 2, 53).

6. (Gram.) Noun denoting a quality;
பண்புப் பெயர். பண்புகொள் பெயர்க்கொடை (தொல். சொல். 18).

7. Beauty;
அழகு. (தஞ்சைவா. 31, உரை.)

8. Usage according to Sāstras, customs, manners;
முறை. பண்பினா னீக்கல் கலம் (ஆசாரக். 27).

9. Action, deed;
செய்கை. இப்பாதகந்தரு பண்பை யிழைத்தேம் (பிரமோத். 9, 38).