nilai-maṇṭu-,
v. intr. <நிலை+. (W.)
To make a long stay, as in a foreign place;
அயலூரில் நீடித்துத்தங்குதல்.

2. To stick to a place, as a person or animal;
ஓரிடத்தைப் பற்றிக் கொள்ளுதல்.

nilai-māṟu-,
v. intr. <id.+.
1.To change in place, principles or circumstances;
இடம் முதலியவற்றினின்றும் மாறுதல்.

2. (Gram.) To be transposed as letters in words, as சதை for தசை ;¢
சொல்லில் எழுத்துக்கள் இடம் பிறழ்தல். (W.)

nilaimai-k-kāraṉ,
n. <நிலைமை+.
1.Man of landed property;
நிலச்சொத்துள்ளவன்.

2. Man of principle;
நேர்மையுள்ளவன்.

nilai-moḷi,
<நிலை+. (Gram.)
Antecedent word, the first of two words in a euphonic combination;
பதப்புணர்ச்சிக்கண் முதனிற்கு மொழி. நிலைமொழி முன்னர் வேற்றுமை யுருபிற்கு (தொல்.எழுத்.173)

nilai-y-aṅki,
n. <id.+. (K. niluvaṅgi.)
1. Gown reaching to the ankles, chiefly worn by Muhamadans;
முகம்மதியர் அணியும் நீண்ட சட்டை. Colloq.

2. A metallic cover put on idols;
விக்கிரகத்திற்குச் சாத்தும் கவசம்.

3. Full decoration of an idol;
விக்கிரகத்திற்குச் செய்யும் முழுவலங்காரம்.

nilaiyal,
n. <நிலை-.
Abiding, staying;
நிற்கை. பிறிதவ ணிலையலும் (தொல்.சொல்.253)

nilai-y-aṟṟavaṉ,
n. <id.+.
1. Fickleminded person; unstable;
உறுதியில்லாதவன். Colloq.

2. A man of no status;
அந்தஸ்து இல்லாதவன்.

nilaiyāmai,
n. <நிலை-+ ஆ neg.
1. Instability, as of riches; transitoriness;
ஸ்திரமாயிராமை. (குறள், அதி. 34.)

2. Fickleness, wavering;
உறுதியின்மை. (யாழ். அக.)

nilai-y-iṭu-,
v. tr. <id.+.
1. See நிலைநிறுத்து-. மால்சமயத்தை மண்மேல் நிலையிட்ட (இருசமய. கடவுள்வா. 2).
.

2. To determine, measure;
அளந்தறிதல். நிலங்க டாங்குறு நிலையினை நிலையிட நினைந்தான் (கம்பரா. அயோத்தி. மந்திரம். 60).

nilaiyilāccam,
n. perh. id.
Seed-bed where ragi is sown;
வரகுநாற்றங்கால். (யாழ்.அக)

nilaiyutal,
n. <நிலை-.
Being stable or permanent;
நிலைபெறுகை. தோற்றமுடையன யாவும் நிலையுதலிலவாந் தன்மை (குறள், அ தி.34, அவதா)

nilai-y-ural,
n. <id.+. (T.niluvurōlu.]
A large mortar, often sunk in the ground;
நிலத்திற் புதைத்துவைக்கும் பெரியவுரல். (யாழ்.அக)