tūppā,
n. <தூம்பு.
See தூப்பாக்குழி. Loc.
.

tūppirataṇṭi,
n. <T. dūbaradiṇdi.
1. Spendthrift, extravagant person;
கண்டபடி செலவழிப்பவ-ன்-ள். Madr.

2. Unruly person;
சொன்னபடி கேட்காதவ-ன்-ள். Tj.

tūpa-k-kiṇṇi,
n. <id.+.
See தூபமுட்டி. Loc.
.

tūpa-kalacam;
n. <id.+.
See தூபமுட்டி. Colloq.
.

tūpaṅ-koṭu-,.
v. intr. <id.+.
See தூபங்காட்டு-.
.

tūpam,
n. <dhūpa.
1. Incense, fragrant smoke, aromatic vapour;
நறும்புகை. சலம்பூவோடு தூபமறந்தறியேன் (தேவா.946,6).

2. Smoke, fume;
புகை, தூபமுற்றிய காரிருள் (கம்பரா.கைகேசிசூழ். 61).

3. Fire;
நெருப்பு. அழலுந்தூபமன்றி (இரகு. தீக்குவி. 139).

4. (Nāṭya.) A gesture with one hand in which the fore-finger and the middle finger are united and half bent;
நிமிர்ந்த நடுவிரலும் சுட்டுவிரலும் பாதிப்பட வளையநிற்கும் இணையாவினைக்கைவகை. (சிலப்.3,18, உரை.)

5. Common cadamba.
See கடம்பு. (பிங்.)

6. Piny Varnish.
See வெள்ளைக்குந்துருக்கம். (L.)

7. White piny varnish, l. tr., Vatica roxburghiana;
நீண்ட மரவகை. (L.)

8. Black dammar.
See கருங்குங்கிலியம்.

tūpa-maṇi,
n. <id.+.
Hand bell used while offering incense;
கடவுட்குத் தூபம் முதலியன காட்டும்போது ஆட்டியொலிக்குங் கைம்மணி. (திவா.)

tūpa-yōkam,
n. <id.+.
1. (Astrol.) An auspicious Yōga, in which the house occupied by Venus is the fifth house from that occupied by the lord of Mars'Navāmša, and ninth from that occupied by exaltation in the tenth house from the ascendent;
செவ்வாயினமிசாதிபதிக்கும் சந்திரலக்கினாதிபதிக்கும் ஐந்து ஒன்பதிற் சுக்கிரனிருக்கப் பத்தாமிடத்தில் சனி உச்சமாயிருத்தலால் உண்டாம் சுபயோகம்.( சங். அக. : சோதிடக்கடல்.)

2. (Astrol.) An auspicious yōga in which the lord of the Navāmša occupied by the lord of the ascendant stands in the fifth house from the ascendant , with venus aspecting it;
இலக்கினாதிபதிநின்ற அங்கிசத்தின் அதிபதி ஜந்தாமிடத்திலிருக்க அதனைச் சுக்கிரன் பார்க்கில் வரும் யோகம்.

tūparam,
n. tūbara
Hornless beast ;
கொம்பில்லா விலங்கு. (W.)

tūpaṉam,
n. <dhūpana. (யாழ்.அக.)
1. Incense ;
தூபம்.

2. Resin ;
பிசின்.

tūpāratti,
n. <dhūpa + ārātrikā Colloq.
1.Offering of incense ;
தூபங்காட்டுகை.

2. See தூபக்கால்.
.

tūpikai,
n. <stūpikā.
See தூபி.
தூபிகைச் சூளிகை பல பல தொட்டு வீசினான் (கந்தபு. நகரழி.22).