aṅkam
n. <aṅka.
1. Mark, sign;
அடையாளம்.

2. Symmetry, beauty, as of the body;
அழகு. ஆள் அங்கமாயுள்ளவன். Loc.

3. Place;
இடம். வானங்கத்தவர்க்கு (தேவா. 818,1).

4. Act of a drama;
நாடகநூலினுருப்பு.

5. Drama which has only virtue for its theme;
அறமாத்திரம் பொருளாக வரும் நாடகம். (சிலப். 3,31,உரை.)

6. Species of drama with commonplace characters, the pathetic being the prevailing sentiment, one of ten rūpakam, q.v.;
ரூபகவகை. (சிலப்.பக். 84.)

7. Battle, fight;
போர். தாபதர் தம்மோ டெம்மோ டங்கம்வந் துற்ற தாக (கம்பரா.கும்பக. 15).

aṅkammā
n. [T.aṅkamma.]
Name of a form of Kāḷī. See அங்காளம்மை.
.

aṅka-mālai
n. <aṅga+.
1. Poem describing the members of the body, in veṇpā or veḷi-viruttam metre;
பிரபந்த வகை. (இலக்.வி. 835.)

2. Necklace of bones worn by Siva;
எலும்புமாலை. (தேவா.295,7.)

aṅka-yōkam
n. <aṅga+. (Astrol.)
Situation of the planet Jupiter in one of four positions;
உதயம்,கேந்திரம், மூலத்திரிகோணம், or உச்சம்; யோகவகை. (சங்.அக.)

aṅkar-kōmāṉ
n. <id.+.
Karṇa, as king of Aṅga-dēša;
கன்னன். (சூடா.)

aṅkarakkā
n. <U.aṅgarkhā <aṅga-rakṣā.
Long coat worn by men, tunic;
நீண்ட சட்டை.

aṅkaraṅka-vaipōkam
n.
See அங்கரங்க வைபவம். Colloq.
.

aṅka-rākam
n. <aṅga+rāga.
Cosmetic for the body, scented cosmetic;
உடம்பிற் பூசப்படும் பரிமளதிரவியம். அங்கராக மணியார மார்ப (பாரத.மணி. 109).

aṅkalāyppu
n. <அங்கலாய்-.
1. Disquiet, mental worry;
கலக்கம். Loc.

2. Becoming disgusted;
அருவருப்புக் கொள்ளுகை. Loc.

aṅka-vastiram
n. <aṅga+.
Upper cloth;
மேலாடை. Colloq.

aṅkaṉ
n. <aṅga.
Son, as born from the father's body;
புதல்வன். (திவ்.இயற். 3,65.)

aṅkaṉi
n.cf. aṅganā.
See கற்றாழை.
(மலை.)