tiru-nōkku,
n. <id. +.
Gracious look of a deity; auspicious look of a guru in the administration of tīṭcai;
கடவுள் குரு முதலாயினாரது அருட்பார்வை.

tirupti-col-,
v. intr. <திருப்தி +.
To express satisfaction, as Brahmins fed at the ceremonies for the manes;
சிராத்தமுண்டோர் தங்கள் திருத்தியைக் கூறுதல். Brāh.

tiru-p-paṭi,
n. <id. +.
Step at the entrance of a temple;
கோயிலின் வாசற்படி. Nā.

tiru-p-paṭimāṟṟu,
n. <id. +.
Articles of offering to a deity;
கோயில்மூர்த்திகட்கு நிவேதிக்கத்தரும் அரிசிமுதலிய பண்டம். செய்யி லுகுத்த திருப்படிமாற்றதனை யையவிதுவமுது செய்யென்று (திருக்களிற்றுப்.19).

tiru-p-paṭai-vīṭu,
n. <id. +.
Place sacred to a deity;
கடவுள் கோயில் கொண்ட தலம். (T. A. S.)

tiru-p-paṇi-,
v. tr. <id. +.
To make an elephant stand;
யானையை நிற்கப் பண்ணுதல். (யாழ். அக.)

tiruppaṇi-māṟṟu,
n. <id. +.
Repairs in temples;
கோயில் மராமத்து.

tiru-p-pati,
n. <திரு +.
1. Any sacred shrine;
கடவுள்கோயில் கொண்ட புண்ணியத்தலம்.

2. Tirupati, a Viṣṇu shrine;
திருவேங்கடம் என்னுந் திருமால் தலம்.

tiru-p-patikam,
n. <திரு+.
1. Poem generally containing 10 or 11 stanzas in praise of a deity, as in Tēvāram;
பெரும்பாலும் பத்து அல்லது பதினொரு செய்யுட்கள் கொண்டதாய்த் தேவாரத்துள்ளது போலத் தெய்வத்தைப் புகழ்ந்துரைக்கும் பாடற்றொகை.

2. A poem in praise of Buddha;
புத்தரின் அருமை பெருமைகளைப் பாராட்டும் ஒரு நூல். (சி. சி. பர. சௌத். 2, ஞானப்.)

tiruppam,
n. <திரும்பு-.
1. Turning, averting;
திரும்புகை. வடபத்திரசாயி முகத்திருப்பங்கொண்டு (குருபரம்.77).

2. Turning, as in a street, crossway;
திரும்புகோடி. (w.)

3. Money-dealing;
பணவியாபாரம். (w.)

4. Kitchen;
சமயலறை. Tinn.

5. False hair;
சவரி. Loc.

tiru-p-parivaṭṭam,
n. <id. +.
1. A small piece of cloth for dressing an idol;
தெய்வத்திற்குச் சாத்தும் ஆடை.

2. Temple-cloth tied on the head of a person by the priest, as a mark of honour;
கோயில் மரியாதையாகப் பெரியோர்தலையிற் சுற்றப்படும் கடவுளின் ஆடை.