taṉṉai-k-kaṭṭu-,
v. < id. +. intr.
1. To be just enough to make both ends meet, as one's income ;
போதியதாதல். வரும்படி தன்னைக்கட்டிக்கொள்ளுகிறது. Colloq.

2. To protect oneself with magical incantations;
மந்திரத்தால் தன்னைக் காத்தல். (W.)--tr.

1. To make up a deficiency;
குறைநிரப்பிச் சரிப்படுத்துதல். Loc.

2. To manage economically;
செட்டாக நடத்துதல். தன்னைக்கட்டிக் காரியங்களை பார்க்கிறான்.

3. To manage, as a situation;
காரியத்தை நிர்வகித்தல்.

4. To bring round a person;
வசப்படுத்தல்.

5. To justify one's actions;
ஒருவன் செயற்குச் சம்மதித்தல். எப்போதும் அவனைத் தன்னைக் கட்டிப் பேசுகிறான். Loc.

taṉṉai-y-aṟi-,
v. intr. < id. +.
1. To know oneself;
தனது உண்மைத் தன்மையை உணர்தல்.

2. To attain puberty;
இருதுவாதல். (யாழ். அக.)

taṉṉoṭiyaipiṉmai-nīkkiya-vicēṭaṇam,
n. < id. +. (Gram.)
Co-ordinative epithet;
விசேடியம் வேறு பல பொருளிலும் செல்லுதலைத் தடுக்காது. செஞ்ஞாயிறு என் பதில் செம்மை என்பது போல அஃது இருப்பதென்பதைத் தெரிவிக்கவரும் விசேடணம். (நன். 284, விருத்.)

taṉṉōr,
n. < id.
One's kith and kin, relatives or dependents;
தன்னைச் சார்ந்தவர். மன்னகுமரன் றன்னோர் சூழ. (பெருங். இலாவாண.4, 106).

taṉa-k-kārar,
n. perh. id.+.
A caste whose ancestors are said to have been elephant-drivers;
யானைப்பாகர் குடியினரான ஒரு சாதியார். (J.)

taṉa-karaṉ
n. prob. dhana-kara.
1. Kubēra;
குபேரன்.

2. One who enjoys utmost freedom; one who is his own master;
சுதந்தரன். (யாழ். அக.)

taṉaku-,
5 v. intr. < தனகு.
1. To dally, take improper liberties;
சரசஞ்செய்தல். (w.)

2. To be jolly, mirthful, merry;
உள்ளங்களித்தல். தனகிய மனைவியும் (திருப்பு.166).

3. of. dhana. To pick a quarrel; to be out of humour;
சண்டைசெய்தல். (w.)

taṉacayaṉ,
n. < Dhana-jaya.
1. Arjuna;
அருச்சுனன். தட்டுடைப் பொலிந்த திண்டேர் தனஞ்சயன்போல வேறி (சீவக. 767).

2. Agni;
அக்கினி. (பிங்.)

3. The vital air of the body which leaves it some time after it becomes lifeless, one of tacavāyu, q. v.;
தசவாயுக்களுள் உயிர்நீங்கிய சவத்தையும் விடாது சிறிதுநேரம்பற்றி நின்று பின் வெளியேறும் வாயு. தனஞ்சயன் பிராணன் போனபின்னும் உடம்பை விடாதேநின்று . . . உச்சந்தலையில் . . . வெடித்துப் போமென் றறிக (சிலப். 3, 26, உரை).

taṉattōr,
n. < தனம்2.
Merchant caste, as enjoined to amass wealth;
[பொருள் ஈட்டுதற் குரியவர்] வைசியர். (உரி. நி.)

taṉatāḷ,
n. < தனது+ஆள்.
1. One's own permanent servant;
சொந்த வேலைக்காரன். Tinn.

2. Associate, mate;
உடந்தையாயிருக்கும் ஆள். Colloq.

taṉatu,
n. < தான்.
1. [T. tanadu, M. tanatu.] That which is one's own;
சொந்தம். தனதாகத் தான்கொடான் (நாலடி, 278).

2. Friendship, amity, intimacy;
உரிமை. தனது பாராட்டுகினுந் தடிவார் தெவ்வர் (குற்றா. தல. நாட்டுச். 15).