talai-,
4 v. intr.
1. To be exalted; to be superior;
மேன்மையாதல். தலைஇயநற்கருமஞ் செய்யுங்கால் (ஆசாரக். 93).

2. To join, mix;
கூடுதல். வளித்தலைஇய தீயும் (புறநா. 2, 4).

3. To rain;
மழைபெய்தல். எழிலி தலையாதாயினும் (பதிற்றுப். 20, 25).

4. To give away liberally;
மிகக்கொடுத்தல். கலந்தலைஇய (புறநா. 361).

5. To spread;
பரத்தல். மலிர்புனல் தலைத்தலைஇ (பரிபா. 6, 3).

talai-k-kaṭṭu-,
v. <id. +.
1. To succeed; to be accomplished;
நிறைவேறுதல். இது ரக்ஷணமாய்த் தலைக்கட்டின வித்தனை (ஈடு, 4, 2, 1).

2. To perform the ceremony of putting on the turban at the end of the period of mourning;
சாச்சடங்கினிறுதியில் சுபச்சடங்காசத் தலைப்பாகை கட்டுதல். (w.)--tr.

1. To accomplish, complete, finish;
நிறைவேற்றுதல்.

2. To treat kindly;
ஆதரவாய் நடத்துதல். தன்னை யடுத்தவர்களைத் தலைக்கட்டவேணும். Tinn.

3. To protect;
காப்பாற்றுதல். தருமம் தலைக்கட்டும்.

4. To entrust;
ஒப்புவித்தல். இதை அவனிடம் தலைக்கட்ட வேண்டும்.

talai-k-kaṭṭu-māṟi,
n. <தலைக்கட்டு + மாறு-.
Cheat;
ஏமாற்றுக்காரன்.

talai-k-kaṭai
n. <தலை +.
Front entrance of a house, opp. to puḻai-k-kaṭai;
முதல் வாசல். தம்மகம் புகுதாதே கோயிற்றலைக்கடைச் சென்று (இறை, பக். 117).

talai-k-karuvi,
n. <id. +.
See தலைச்சீரா
.

talai-k-kal,
n. <id. +.
1. Keystone;
கட்டடவளைவின் பிரதானக்கல்.

2. Upper millstone;
ஏந்திரத்தின் மேற்பாகமான ஆட்டுக்கல்.

talai-k-kaṉappu,
n. <id. +.
See தலைக்கனம்.
.

talai-k-kāci,
n. <id. +. (Puṟap.)
Theme describing the head of a great warrior who destroyed his foes but lost his life;
பகைவரையழித்துப்பட்ட வீரனது தலையைப் புகழ்ந்து கூறும் புறத்துறை (பு. வெ. 4, 11.)

talai-k-kāval,
n. <id. +.
Main guard;
பிரதானக்காவல். (சூடா) தொண்டர் தலைக்காவல் (திருக்களிற்றுப். 96).

talai-k-kiṟu-kiṟuppu,
n. <id. +.
1. Dizziness, biliousness;
பித்தமயக்கம்.

2. Arrogance;
அகம்பாவம். Colloq.

talaikkīṭu,
n. <தலை + இடு-.
1. Pretext, alleged cause;
போலிக்காரணம். புள்ளோப்புத றலைக்கீடாக (சிலப். 7, 9).

2. Turban, warrior's head-dress;
தலைப்பாகை. (சிலப். 26, 137.)

talai-k-kuṭṭai,
n. <id. +. (T. talagudda, K. taḻagudde.)
Turban;
தலைப்பாகை.