aṟpa-coṟpam
n. <alpa+.
Insignificant or trifling thing. Colloq.
.

aṟpa-pattiram
n. <id.+.
Sweet basil. See திருநீற்றுப்பச்சை.
(சங். அக.)

aṟpa-māricam
n. <alpamāriṣa.
A potherb. See சிறுகீரை.
(மலை.)

aṟparam
n. cf. talpa.
Bed, mattress;
மக்கட் படுக்கை. (சது.)

aṟpāyu
n.
See அற்பாயுசு.
அற்பாயு நார்க்கென்றே (சிவதரு. பரம. 26).

aṟpitam
n. <arpita.
See அர்ப்பிதம்.
(W.)

aṟputa-k-kaṇ
n. <adbhuta+. (Nāṭya.)
Rolling eyes by a dancer indicating wonder;
அபிநயக்கண்வகை. (பரத. பாவ. 95.)

aṟputam
n. adbhuta.
1. Marvel, wonder, miracle;
அதிசயம்.

2. Sentiment of wonder, one of nava-racam, q.v.;
நவரசத்தொன்று. (திவா.)

3. Beauty;
அழகு. (திவா.)

aṟputa-mūrtti
n. <adbhuta+.
The Supreme Being, as the wonderful person;
கடவுள். (நன். சிறப்புப்.)

aṟṟa-kāriyam
n. <அறு1-+.
Settled fact, matter decided upon;
தீர்ந்த விஷயம். (சிலப். 17, முன்னிலைப். 2, உரை.)

aṟṟa-p-paṭu-
v. intr. <அற்றம்+.
1. To be forgetful, oblivious;
கவனித்தினிடையறவுபடுதல். (தொல். பொ. 260, உரை.)

2. To be unavailable;
இல்லாமையாதல். ஆளற்றப் பட் டிரந்தாள் (திவ். இயற். திருவிருத். 29).

aṟṟam
n. <id. [M. aṟṟam.]
1. Destruction, ruin;
அழிவு. அறிவற்றங் காக்குங் கருவி (குறள், 421).

2. Suffering;
வருத்தம். அற்றமழிவு ரைப்பினும் (தொல். பொ. 150).

3. Loosening, weakening, relaxing;
சோர்வு. கொண்கன் முயக்கற்றம் பார்க்கும் பசப்பு (குறள். 118, 6).

4. Shame;
அவமானம். அற்ற மறைக்கும் பெருமை (குறள், 980).

5. That which should be covered;
மறைக்கத்தக்கது. அற்றாங் காவாச் சுற்றுடைப் பூந்துகில் (மணி. 3. 139).

6. Occasion, opportunity;
அவகாசம். (சூடா.)

7. Destitution, poverty;
வறுமை. பண்பிலார்க் கற்றமறிய வுரையற்க (நாலடி. 78).

8. Time of being away;
நீங்கினசமயம். தந்தையை யற்ற நோக்கியே (கம்பரா. திருவவ. 41).

9. Loss, harm;
கேடு. ஆளற்ற மின்றி (சீவக. 455).

10. Untruth, lie;
பொய். அற்ற மின்மையி னவல நீங்கினார் (சீவக. 1764).

11. Separation, leaving;
விலகுகை.

12. Discontinuity, break;
இடைவீடு. அற்றமில் பெரும் படை (சீவக. 565).

aṟṟaṟuti
n. <id.+ அறுதி.
Complete separation, absolute severance of connection;
முழுதும் சம்பந்தமறுகை. அவனுக்கும் எனக்கும் அற்றறுதி பற்றறுதியாய் விட்டது. (W.)

aṟṟu
<அன்-று. n.; v.; part.
One of such quality, impers. sing.; Is like, of the same kind, impers. sing. finite appellative verb; An adverbial word of comparison;
அத்தன்மையது. (கந்தபு. உருத்திரர்கே. 6.); அது போன்றது.; ஓர் உவமருருபு. (தொல். பொ. 286, உரை.)

aṟṟu-p-pō-
v. intr. <அறு1-+.
1. To be severed;
இடைமுறிதல்.

2. To cease completely, as a disease;
முழுதும் ஒழிதல். வியாதி அற்றுப்போயிற்று.

3. To have complete possession;
முழுதுங் கைவருதல். Colloq.