caiva-cūkkam,
n. <id. +.
Vedic mantra on šiva;
சிவபிரானுக்கு உரிய வேதமந்திரம். புனிதநீர் சைவசூக்கம் புருடசூக்கத்தான்... ஆட்டி (சூதல்.சிவமான்.4, 20).

n.
s1aiva.
1. The religion which regards šiva as the supreme Being and is exclusively devoted to his worship, of sixteen sects, viz., Urttacaivam, a aticaivam, makcaivam, ptacaivam, apEta caivam, antaracaivam, kuNacaivam, nirkkuNacaivam, attuvAcaivam, yOkacaivam,
ஊர்த்தசைவம், அனாதிசைவம், ஆதிசைவம், மகாசைவம், பேதசைவம், அபேதசைவம், அந்தரசைவம், குணசைவம், நிர்க்குணசைவம், அத்துவாசைவம், யோகசைவம், ஞானசைவம், அணுசைவம், கிரியாசைவம், நாலுபாதசைவம், சுத்தசைவம் என்று பதினாறுவகைப்பட்டதாய்ச் சிவனைப் பரதெய்வமாகக்கொண்டு வழிப

2. A chief Purāṇa. See சிவமகாபுராணம்.
எதிரில் சைவமே பவிடியம் (கந்தபு. பாயி. 54)>

3. āgama;
ஆகமம். (அக. நி.)

4. Vegetarianism;
புலாலுண்ணாகமை. Colloq.

caivar,
n. <šaiva.
Those who profess the šaiva religion, of seven classes, viz., aṇāti-caivar, āti-caivar, makā-caivar, aṇu-caivar, avāntara-caivar, piravara-caivar, antiya-caivar;
அனாதிசைவர், ஆதிசைவர், மகாசைவர், அணுசைவர், அவாந்தரசைவர், பிரவரசைவர், அந்தியசைவர் என்ற எழுவகைச் சைவசமயிகள். (சைவச.பொது.435, உரை.)

caivalam,
n. <šaivala.
Duckweed, green, moss-like plant growing in pools, Blyxa-octandra;
ஒருவகைப் பாசி. (சூடா.)

caivaṉ,
n. <šaiva.
1. One who professes the šaiva religion ;
சிவனை வழிபடுவோன்.

2. šiva;
சிவன். தாழ்விலங்கு திருவுருச் சைவனே (தேவா.866, 7).

3. Vegetarian;
புலாலுண்ணாதவன். Colloq.

caivātirāyar,
n. <id. + adhirāja.
A title given to a sect of šaiva priests;
சைவாசாரியர்களுள் ஒருசாரார்க்கு வழங்கிய பட்டப்பெயர். (S. I. I. i, 132.)

caiṉa-vēḷāḷar,
n. <id. +.
Jain farmers;
சைன விவசாயி. (W.)

caiṉā-k-kōḻi,
n. <China +.
A species of fowl which hatches eggs without brooding;
அடைகாக்காமல் முட்டைபொரிக்குஞ் சீனாக்கோழி. Loc.

caiṉiyam,
n. <sainya.
Army;
சேனை.

cokka-k-kaṭṭivelli,
n. <சொக்கம்1 +.
Pure silver;
சுத்தவெள்ளி. Loc.

cokkaṭṭāṉ,
n. [T. sogaṭamu, M. cokkaṭṭānkaḷi.]
A game similar to backgammon;
கவறு உருட்டியாடுந் தாயவிளையாட்டுவகை.

See சொக்கட்டான் சீலை,2.
.