cirastār,
n.
See சிரஸ்ததார்.
.

cirāṅkam,
n. <širas + aṅga.
Head;
சிரம். (w.)

cirāṅkam,
n. cf. சராங்கம்3.
Absence of obstruction;
தடையின்மை. Loc.

cirāttam,
n. <šrāddha.
The ceremony of offering oblations of food and water to the manes;
இறந்தோர்பொருட்டுச் செய்யுஞ் சடங்கு. சிராத்தஞ் செயற்கென (யசோதர. 3, 33).

cirā-paraṉ,
n. <širas + para.
God, as the supreme Being Having his seat at tuvātacāntam;
துவாதசாந்தத்தானத்திலிருக்கும் இறைவன். மனக்கோயிற் சிராபரன் (திருமந்.1760).

cirāy,
n. perh. sirā. (J.)
1. Splint, splinter, shivered chip of palmyra or other timber;
மரச்சக்கை.

2. Fibres of palmyra timber;
பனஞ்சிறாம்பு.

3. Hard and indurated part in a bubo or cancer;
பருவின் முளை

cirāy-p-pākku,
n.
Unripe areca-nut;
முற்றாத பாக்கு. (w.)

cirāy-viḻu-,
v. intr. prob. சிராய்2 +.
To be fibrous, as blighted mangoes and other fruits;
நார்ப்பழமாதல். (w.)

cirāvaṇam,
n. <šrāvaṇa.
1. Ceremony performed generally on the fullmoon day in the month of āvaṇi, when the study of the vēdas is commenced with the investiture of a new sacred thread;
பெரும்பாலும் ஆவணிப்பூர்ணிமையன்று புதுப்பூணூல் தரித்தல் முதலிய பூர்வாங்கங்களுடன் வேதபாடந் தொடங்கும் சடங்கு.

2. Fifth lunar month roughly corresponding to āvaṉi;
சாந்திரமாசத்துள் ஐந்தாவது (யாழ். அக.)

cirāvaṇam,
n. [T. srāvaṇamu, K. šrāvaṇa.]
Pincers;
சாவணம்.

cirāviyam,
n. <šrāvya.
That which is sweet or pleasing to the ear;
கேட்டற்கு இனியது. அந்தப் பாடல் சிராவியமாயிருந்தது. (சங். அக.)

ciri-,
11 v. [K. ciricu, M. ciri.] intr.
1. To laugh;
நகைத்தல். சிரித்தது செங்கட்சீயம் (கம்பரா. இரணியன். 127).

2. To neigh, as a horse;
கனைத்தல். வாசி சிரித்திட (கம்பரா. சம்புமா. 8).

3. To blossom;
மலர்தல். சிரித்த பங்கய மொத்த செங்கண் (கம்பரா. கைகேசி. 50).- tr.

4. To ridicule;
பரிகசித்தல். சகம்பேயென்று தம்மைச் சிரிப்ப (திருவாச. 4, 68).

ciri,
n. <U. šēri.
Land liable to assessment, dist. fr. iṉām;
தீர்வைக்குட்பட்ட நிலம். (w.)

ciriṭṭam,
n. cf. tirīṭa.
The bark of the wood-apple tree;
விளாம்பட்டை. (யாழ். அக.)