cāttikaṉ,
n.<sātvika.
See சாத்துவிகன். சாத்திகனாய்ப் பரதத்துவந் தானுன்னி (திருமந்.1696).
.

cāttiyantaṉ,
n.<jāti + andha.
Person congenitally blind;
பிறவிக் குருடன். கோசந்தன்னைத் தற்கரன் சாத்தியந்தன்(சிவதரு.சுவர்க்கநரகசே.30) .

cāttiyam,
n.<sādhya.
1.That which is practicable, possible, attainable;
சாதிக்கத்தக்கது. விழைவெ லாஞ் சாத்திய மாக்கும் (சேதுபு.சாத்தியா.2).

2. See சாத்தியரோகம்.
பிணியளவு சாத்தியம் அசாத்தியம் யாப்பியமென்னுஞ் சாதிவேறு பாடும் (குறள், 949, உரை).

3. (Log.) That which remains to be proved or concluded, the major term, dist. fr. cātaṉam;
அனுமானவுறுப்புள் துணியப்பட வேண்டும் பொருள். சாதன சாத்திய மிவை யந்நுவயம் (மணி. 27, 29).

4. (Astrol.) A division of time, one of 27 yōkam, q.v.;
யோக மிருபத் தேழனுள் ஒன்று. (விதான. பஞ்சாங்க. 24, உரை.)

5. Right to fruits of the earth, one of aṣṭa-pōkam,q.v.;
அஷ்டபோகங்களுள் விளைபொருளுரிமை. (C.G.)

cāttiyar,
n.<sādhya.
A class of celestial beings;
தேவருள் ஒருசாரார். விசுவதேவர் வசுக்கள் சாத்தியராதி விண்ணவர் (சேதுபு.கவிதீர்த்.7) .

cāttiyāviyā-viṟutti,
n.<sādhya + a-vyāvrtti. (Log.)
A fallacious example of contrary proposition in which cāttiyam or the major term does not agree, one of five vaitaṉmiya-liṭṭānta-v-āpācam,, q.v. ;
வைதன்மியதிட்டாந்தவாபாசவகை ஐந்தனுள் ஒன்றாய் 'சத்தம் நித்தம் அமூர்த்தத்தால் பரமாணுப்போல்' என்று காட்டப்பட்ட வைதன்மியதிருட்டாந்தத்தில் பரமாணு நித்தமும் மூர்த்தமாதலால் .சாதனதன்மம் மீண்டு சாத்தியதன்மம் மீளாதொழிவது (மணி.29. 403)

cāttira-tīṭcai,
n.<šāstra +. (šaiva.)
A mode of religious initiation in which a guru teaches his disciple the truths of the šivāgamas, one of seven tīṭcai, q.v. ;
தீட்சையேழனுள் சிவாகமதத்துவங்களை ஆசிரியன் மாணவனுக்கு உபதேசிப்பது. சாத்திரதீஷையாவது சைவாகமாதி சிவசாத்திரப்பொருளைப் போதித்தலாம் (சி.சி.8, 3, உரை) .

cāttira-muyaṟci,
n.<சாத்திரம் +.
Performing religious ceremonies according to the Sāstras ;
சாத்திரமுறைப்படி சடங்கு செய்கை . (W.)

cāttiravēti,
n.<sahasrabēdhin.
See சகஸ்ரபேதி .
.

cāttiri,
n.
See சாஸ்திரி. Colloq.
.

cāttu-,
5 v. tr. <சார்த்து-.
1. [T.tcātu.] To put on, adorn - used in reference to idols, great persons,etc;
அணிதல். முளைவெண்டிங்க ளென்னச்சாத்தி (சிலப்.12,26).

2. [T.tcātu.] To wear, as the caste-mark;
தரித்தல்.தன்றிருநாமத்தைத் தானுஞ் சாத்தியே (கம்பரா.கடிமண. 49).

3. [T.tcātu.] To daub, smear, anoint;
பூசுதல். (பிங்.) சாத்தியருளச் சந்தன முக்கசும் (S. I. I. III, 187).

4. To close, as a door;
அடைத்தல். போர்க்கதவஞ் சாத்தி (திவ்.இயற். i,4).

5. To finish reading a sacred book;
நூலைப்படித்து முடித்தல். பாஷ்யம் சாத்தியாயிற்று. Vaiṣṇ.

6. To beat, thrash;
அடித்தல். அவனை இரண்டு சாத்துச் சாத்தினான். Colloq.

7. To transplant;
பெயர்த்து நடுதல். சாத்துநாற்று. (W.)