koṭṭam-aṭi-,
v. intr. <கொட்டம்1+.
To be mischievous or turbulent, as an unruly boy;
மனம்போனபடி துஷ்டத்தன்ஞ் செய்தல்.

koṭṭaṉ,
n. <கொட்டு-. (J.)
1. Mallet;
கொட்டாப்புளி.

2. Fat man or animal;
பருத்த-வன்-து.

3. Coconut, as used at the threshing-floor;
நெற்களமுதலியவற்றில் உபயோகிக்கும் தேங்காய்.

koṭṭāṅ-kacci,
n.
See கொட்டங்காய்ச்சி.
.

2. See கொட்டம்1, 6. Loc.
.

koṭṭāṅ-kaicci,
n.
See
கொட்டங்காய்ச்சி.

koṭṭāṇi-maṟavaṉ,
n.
A sub-sect of Maṟavas;
மறவருள் ஒரு சாதியார். (E. T.)

koṭṭāppiṭi,
n.
See கொட்டாப்புளி.
.

koṭṭā-p-peṭṭi,
n.
See கொட்டைபெட்டி.
.

koṭṭā-maṭṭai,
n. <கொட்டு2+ஆம்+.
Stem of a palmyra leaf grown fibrous and tough from the leaf being cut off when young;
ஓலையை இளைதாயிருக்கும் பொழுது வெட்டிவிடுவதால் நார்நிரம்பிக் கடினமாயிருக்கும் பனைமட்டையின் அடிப்பகுதி. (J.)

koṭṭāram,
n. cf. Mhr. kōṭhāra. [T. koṭāramu, K. Tu. koṭṭāra, M. koṭṭāram.]
1. cf. kōṣṭhāgāra. Granary;
தானியக் களஞ்சியம். படைக்கலக் கொட்டிலும் புடைக்கொட் டாரமும் (பெருங். மகத. 14, 19).

2. [K. koṭārū.] Place where paddy or other grains are husked;
நெல் முதலிய தானியம் குத்துமிடம்.

3. Elephant-stall;
யானைக்கூடம். Loc.

4. Palace;
அரண்மனை. Loc.

5. c.f.kottara. Principal entrance of a palace, etc.; porch;
அரண்மனை முதலியவற்றின் தலைவாசல்.

koṭṭāvi-c-curam,
n. <கொட்டாவி+.
A fever attended with yawing and hiccoughing;
கொட்டாவி முதலியவற்றோடு கூடிய சுரநோய்வகை. (சீவரட். 48.)

koṭṭāvi-viṭu-,
v. intr. <id. +.
1. To yawn;
வாயால் நெட்டுயிர்த்தல்.

2. To die, suffer the last gasp, used in jest;
இறத்தல். Colloq.

3. To be fatigued or exhausted, as by work;
களைத்துப்போதல். Loc.

koṭṭāṉ,
n. <கொட்டு-.
See கொட்டான்.
.

koṭṭi,
n. [T. M. koṭṭi.]
An aquatic plant, aponogeton monostachyum;
நீர்க்கொடிவகை கொட்டிவகை. மாம்பலு நெய்தலும் (வாக்குண். 17).

koṭṭi,
n. cf. kōṭṭāra.
1. Towergate in a temple;
கோபுரவாசல்.

2. Gate;
வாயில் (அக. நி.)

koṭṭi-k-koṭu-,
v. tr. <கொட்டு-+.
1. To give liberally;
அதிகமாகக் கொடுத்தல்.

2. To check or rebuke constantly;
அடிக்கடி கண்டித்தல். Loc.