kai-kaṇṭa,
n. <id. +.
Efficacious;
அனிபவசித்தமான. தீவினைக் கருக்கெடும்மிது கைகண்ட யோகமே (தேவா. 927, 5).

kai-kaṇṭa-yōkam,
n. <id. +.
Medicine tried and found to be efficacious, sovereign remedy;
அனுபவசித்தமான ஔஷதம். கைகண்டயோகந் தடவத் தீரும் (திவ். நாய்ச், 12, 5).

kai-kara-,
v. tr. <கை5+கர-.
To hide, conceal;
ஒளித்தல். சான்றவர் கைகரப்ப (பழ. 242).

kai-kaḻi-,
v. intr. <id. +.
To go beyond, exceed the bounds, overstep the limits;
எல்லை கடத்தல். அப்ராப்தமானதிலே கைகழியப்போய். (ஈடு, 4, 6, 8).

kai-kāṭṭi,
n. <id. +.
1. See கைகாட்டிமரம்.
.

2. A caste of accountants, so called from their custom of prohibiting a daughter-in law from communicating with her mother-in law except by signs;
மாமியாரிடத்தில் மருமகள் கைகாட்டியல்லது வாயாற்பேசுதல் கூடாதென்னும் வழக்கத்தையுடைய ஒருசார் கணக்கச்சாதியார். Loc.

kai-kāṭṭu-,
n. <id. +.
1. To make signs with the hand;
சைகை காட்டுதல். பேதையார் கைகாட்டும் பொன்னும் (நாலடி, 328).

2. To gesticulate with hands, as dancing girls;
அபிநயம் பிடித்தல்.

3. To give a little;
சிறிது கொடுத்தல். ஐயமும் பிச்சையு மாந்தனையுங் கைகாட்டி (திவ். திருப்பா. 2).

4. To offer to God;
நிவே தனஞ் செய்தல்.

5. To exhibit one's strength;
திறமைகாட்டுதல். யாரிடத்தில் கைகாட்டுகிறாய்? Colloq.

6. To enable one to earn his livelihood;
சீவனோ பாயங் காடுதல். Colloq.

7. To wave the flag, as in railway stations;
கொடியசைத்து அடையாளக் காட்டுதல். Colloq.

8. To bribe;
லஞ்சங்கொடுத்தல். Loc.

kai-kāṇ-,
v. intr. <id.+.
To find out by experience;
அனுபவத்தில் அறிதல். மருந்து கைகண்டேன் (பெரியபு. கண்ணப். 181).

kai-kāraṉ,
n. <id. +.
See கைக்காரன்.
.

kai-kāṟ-piṭippu,
n. <id. +.
Rheumatism;
வாதநோய்.

kai-kuḷira,
adv. <id. +.
Liberally, freely;
தாராளமாய். கைகுளிரக் கொடுத்தான்.

kai-kūcu-,
v. intr. <id. +.
1. To shrink, draw back, shirk out of fear or reserve;
பயத்தால் அல்லது வெட்கத்தால் பின்னடைதல். (W.)

2. To be stingy parsimonious;
உலோபத்தனங் கொள்ளுதல்.

kai-kūṭu-,
v. <id. + intr.
1. To succeed, prosper;
சித்தியாதல். காரியங் கை கூடிற்று.--tr.

2. To approach, draw near;
கிட்டுதல். கடுங்களிறு கண்கனலக் கைகூடி (பு. வெ. 7. 12).