2. Cone-shaped pinnacle of a chariot;
தேர்மொட்டு. (திவா.)

3. Bud;
பூமொட்டு. தாழைக்கூம்பவிழ்ந்த வொண்பூ (ஐந். ஐம். 49).

4. Mud.
சேறு. கூம்பினிற் புதைத்த கல். (W.)

2. [K. kūr.] To covet, hanker after;
விருப்பங்கொள்ளுதல். எங்கையர்தோள் கூடினான்பின் பெரிது கூர்ந்து (திணை மாலை. 124).

3. To bend;
வளைதல். மெய்கூர்ந்த பனியொடு (கலித். 31, 6).

4. To contract with cold;
குன்னாத்தல். (நெடுநல். 9, உரை.)

5. cf. kṣur. See
கூர்2-, 2, 3. (w.)

2. cf. kṣur. To be sharp, as the edge or point of an instrument;
கூர்மையாதல். கூர்க்குநன் மூவிலைவேல் (தேவா. 367, 8).

3. cf. kṣur. To be keen, acute, penetrating, as the intellect;
அறிவுநுட்பமாதல். கூர்த்த வறிவு.

4. cf. To be saltish, brackish;
கார்3-. உவர்த்தல். மென்றுறைப்புனல் கூர்ப்புறக் கடலேறி (தணிகைப்பு. திருநாட். 164).

5. cf. jūr. To be enraged, become furious;
சினத்தல். கூர்த்துநாய் கௌவிக் கொலக்கண்டும் (நாலடி, 70).

2. To become dull witted, to lose one's sharpness of intellect, as in old age;
அறிவுமழுங்குதல்.

2. Bundle of darbha grass used in ceremonies and sacrifices;
வைதிககருமங்களில் உபயோகிக்கும் தருப்பைக்கொத்து கோலும் புல்லு மொருகையிற் கூர்ச்சமும் (தேவ. 497, 8).