kuṟai-paṭu-,
v. Caus. of குறைபடு1-. intr.
1. To fail in rendering what is due; to cause deficiency;
குறைவுண்டாக்குதல்.--tr.

2. To draw up, as water by the clouds;
முகத்தல். கடல் குறைபடுத்த நீர் (பரிபா. 20).

3. To put one to shame;
அவமானப்படுத்துதல். Colloq.

kuṟai-makaṉ,
n. <குறை+.
One who has lost his status in life;
நிலைமை யிழந்தவன். செல்வநீத்த குறைமகன் (பெருங். இலாவாண. 8, 32.)

kuṟai-māta-k-kāri,
n. <id. +.
Woman who has given birth to a child permaturely;
மாதவளவு நிரம்புமுன் பிரசவித்தவள்.

kuṟai-mātam,
n. ஈid. +.
1. Remaining part of the month;
மாதத்தின் மிச்சம்.

2. Deficiency in the period required for the full development of foetus, as in premature delivery;
கருமுற்றிப் பிரசவித்தற்குரிய கால வளவிற் குறைவுபட்ட மாதம்.

kuṟai-y-aravu,
n. <குறை1-+அரவு.
A kind of serpent, as being shrot. See
குக்குடசர்ப்பம். குறையரவு தீண்டி (சீவக. 1271).

kuṟai-y-avai,
n. <குறை1- + அவை.
Assembly of inferiors, opp. to niṟai-y-avai;
அறிவுகுணங்களாற் குறைவுபட்டார் கூடியசபை. (யாப். வி. 96, 515.)

kuṟai-y-aṟu-,
v. tr. Caus. of குறையறு1-.
1. To bestow liberally and free one from wants, anxiety, etc.;
குறைநீங்கக் கொடுத்தல். சோறுந் தண்ணீருங் குறையறுத்துக்கொண்டிருக்குமா போலே (ஈடு, 9, 3, 1).

kuṟai-y-ira-,
v. tr. <குறை +.
To beg, supplicate, petition for one's wants;
தன்குறைகூறி வேண்டுதல். மாலைக் குரையிரந்து (திவ். இயற். 2, 17).

kuṟai-y-uṟavu,
n. <குறை+உறு-.
Being in distress;
மனக்குறை கொண்டிருக்கை. தோழியிடைச் சென்று . . . பின்னுங் குறையுறவு தோன்றநின்று (திருக்கோ. 90, அவ.).

kuṟai-vayiṟu,
n. <குறை1-+.
Stomach inadequately fed;
குறையாக உண்டவயிறு. அரைவயிறு குறைவயிறாக உண்பவன். Colloq.

kuṟai-vil,
n. <குறை+.
Rainbow;
வானவில். வானத்துக் குறைவி லேய்ப்ப (பெரும்பாண். 292).

kuṟaivu,
n. <குறை1-. [M. kuṟavu.]
1. Lack, want, deficiency, dearth, limit;
குறைபாடு. நாடக நடித்ததோ குறைவில்லை (தாயு. எங்குநிறை. 5).

2. Defect; default;
குற்றம்.

3. Little, small quantity;
குறைந்த அளவுள்ளது.

4. Indigence, poverty;
தரித்திரம். (திவா.)

5. Use, value profit;
காரியபலன். மறாளன் கவராத மணிமாமை குறைவிலமே (திவ். திருவாய். 4, 8, 1).