¹ பெண் வயிற்றில் பிறந்த மனிதன் சில நாட்களே வாழ்கிறான், அவையும் தொல்லை நிறைந்த நாட்களாய் இருக்கின்றன.

² அவன் பூவைப் போல் பூத்து வாடிப் போகிறான், நிலையாமல் நிழலைப் போல் ஓடி மறைகிறான்.

³ இப்படிப்பட்டவன் மேல் உம் கண்களைத் திருப்பி, உம்மோடு வழக்காடக் கொண்டு வருகிறீரோ?

⁴ அசுத்தமானதிலிருந்து சுத்தமானதைக் கொண்டுவர யாரால் முடியும்? எவனாலும் முடியாது.

⁵ மனிதனுக்குரிய நாட்களோ மிகச் சில@ அவன் மாதங்களின் கணக்கும் உம்மிடமே உள்ளது@ கடந்து போகாமல் அவனுக்கு எல்லைகளும் குறித்தீர்.

⁶ கூலியாள் நாள் முடிவில் மகிழ்வது போல் அவனும் மகிழும்படி உமது பார்வையை அவனிடமிருந்து அகற்றியருளும்.

⁷ மரத்தைப் பொருத்த மட்டில் எப்பொழுதும் நம்பிக்கையுண்டு@ அது வெட்டுண்டால் மறுபடியும் தளிர்க்கும்@ அதனுடைய தளிர்கள் தொடர்ந்து கிளைக்கும்.

⁸ மரத்தின் வேர்கள் நிலத்தில் பழையதாக ஆயினும், அதன் அடித்தண்டு மண்ணில் அழுகிப் போனாலும்,

⁹ மழை வாசனை அடித்ததும் அது தளிர்விடும்@ இளமரம் போலவே கிளைகளை விடும்.

¹⁰ ஆனால் மனிதன் செத்தால் அப்படியே கிடக்கிறான்@ கடைசி மூச்சுக்குப் பின் அவன் எங்கே? கடல் தண்ணீர் வடிந்து போகலாம்,

¹¹ ஆறுகளெல்லாம் வறண்டு வற்றிப்போகலாம்,

¹² ஆனால் மனிதன் துஞ்சினால், மறுபடி எழுகிறதில்லை@ வானம் தேய்ந்து போனாலும் அவன் விழிக்க மாட்டான், அவனது உறக்கத்திலிருந்து எழமாட்டான்.

¹³ பாதாளத்தில் என்னை மறைக்கமாட்டீரா! உம் சினம் தணியும் வரை என்னை ஒளிக்கமாட்டீரா! குறிப்பிட்ட காலத்திற்குப் பிறகாவது என்னை நினைக்கமாட்டீரா!

¹⁴ அவ்வரம் கிடைக்குமாயின்- ஆனால் செத்தவன் எங்கே மறுபடி உயிர் பெறுவான்? எனக்கு விடுதலை எப்பொழுது வருமோவென்று என் போராட்ட நாட்களிலெல்லாம் நான் காத்திருப்பேன்.

¹⁵ அப்போது, நீர் என்னைக் கூப்பிடுவீர், நான் பதில் கொடுப்பேன்@ உம் கைகளின் படைப்பாகிய என்னை நீர் காணவிழைவீர்.

¹⁶ என்னுடைய காலடிகளை இப்போது கணக்குப் பார்க்கின்ற நீர், இனி என் பாவங்களை வேவு பார்க்கமாட்டீர்.

¹⁷ என் மீறுதலைப் பையிலிட்டுக் கட்டி முத்திரை போடுவீர், என் அக்கிரமத்தை மூடி மறைப்பீர்.

¹⁸ ஆனால், மலை விழுந்து தவிடு பொடியாகிறது, பாறை தன் இடத்தை விட்டுப் பெயர்கிறது.

¹⁹ நீரோட்டம் கற்களைத் தேய்த்து விடுகிறது, வெள்ளப் பெருக்கு நிலத்து மண்ணை அடித்துச் செல்கிறது@ அவ்வாறே மனிதனின் நம்பிக்கையை நீர் அழித்து விடுகிறீர்.

²⁰ என்றென்றைக்கும் நீரே அவனை மேற்கொள்ளுகிறீர், அவனோ கடந்து போகிறான்@ நீர் அவன் தோற்றத்தைக் கெடுத்து விரட்டி விடுகிறீர்.

²¹ அவன் மக்கள் உயர்வடைந்தாலும் அவன் அறியான்@ அவர்கள் தாழ்வுற்றாலும் அவனுக்குத் தெரியவராது.

²² தன் சொந்த உடலின் நோவையே அவன் உணருகிறான், தனக்காக மட்டுமே அவன் புலம்பி அழுகிறான்."