¹ அவர்கள் புறப்பட்டுப் போய் நினிவே நகருக்குப் பாதி வழியில் இருக்கிற காரான் என்ற ஊருக்குப் பதினோராம் நாளில் வந்து சேர்ந்தனர்.

² கடவுளின் தூதர் தோபியை நோக்கி, "சகோதரன் தோபி, நீ உன் தந்தையை விட்டு வந்த போது அவர் இருந்த நிலையை அறிவாயன்றோ?

³ உனக்கு விருப்பமானால் நாம் முன்னே நடந்து செல்வோம். உன் மனைவியும் ஊழியர்களும் விலங்குகளுமோ நமக்குப் பின்னால் மெதுவாக வரட்டும்" என்றார்.

⁴ இதற்கு எல்லாரும் ஒத்துக் கொள்ளவே இரபாயேல் தோபியை நோக்கி, "மீனின் பித்தப் பையை உன்னோடு எடுத்துக்கொள்@ அது தேவைப்படும்" என, தோபி பித்தப் பையின் ஒரு பகுதியை எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டான்.

⁵ பாதை அருகே ஒரு மேடு இருந்தது. அன்னாள் நாளும் அங்குச் சென்று அதன் மேல் உட்கார்ந்து கொள்வாள். ஏனெனில், அங்கிருந்து நாடு வெகுதூரம் தெரியும்.

⁶ ஒருநாள் அவள் அவ்வாறு மகனின் வருகையை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில், அதோ, தொலைவில் தன் மகனே வருகிறான் என்று கண்டதும் துரிதமாய்ப் போய்த் தொபியாசுக்குச் செய்தி சொல்லி, "உம் மகன் அதோ வருகிறான்" என்றாள்.

⁷ அப்போது இரபாயேல் தோபியை நோக்கி, "நீ உன் வீட்டில் நுழைந்தவுடன் உன் கடவுளாகிய ஆண்டவரை வணங்கி அவருக்கு நன்றி கூறி உன் தந்தையிடம் போய், அவரை முத்தமிட்ட பின்பு, தாமதியாது,

⁸ நீ கொண்டு வரும் மீன் பித்தத்தை எடுத்து அவரது கண்களில் பூசு. உடனே உன் தந்தையின் கண்கள் திறக்கப்பட்டு அவர் விண்ணக ஒளியைக் கண்டு உன்னைப் பார்த்து அகமகிழ்வார். இது உறுதி" என்றார்.

⁹ அந்நேரத்தில் அவர்களோடு போயிருந்த நாய், முன்னறிவிக்கும் தூதனைப் போல் வந்து வாலையாட்டித் தன் மகிழ்ச்சியைக் காட்டத் தொடங்கிற்று.

¹⁰ அப்போது கண்பார்வை அற்றிருந்த தந்தை எழுந்து கால் தட்டுத் தடுமாறி ஒரு வேலைக்காரனின் துணையோடு துரிதமாய் நடந்து மகனை எதிர் கொண்டு போனார்.

¹¹ அவரும் அவர் மனைவியும் அவனை வாரி அணைத்து முத்தமிட்டு மகிழ்ச்சி மிகுதியால் இருவரும் கண்ணீர் விட்டு அழத் தொடங்கினர்.

¹² பின்னர் கடவுளைத் தொழுது அவருக்கு நன்றி நவின்றபின் அவர்கள் உட்கார்ந்தனர்.

¹³ அப்போது தோபி மீன் பித்தத்தில் கொஞ்சம் எடுத்துத் தன் தந்தையின் கண்களில் பூசினான்.

¹⁴ அரை மணி நேரம் சென்ற பின் அவர் கண்களிலிருந்து முட்டைத் தோல் போன்ற ஒரு படலம் வெளி வரத் தொடங்கிற்று.

¹⁵ தோபி அதைப் பிடித்து அவர் கண்களிலிருந்து இழுக்க, தந்தை உடனே பார்வை அடைந்தார்.

¹⁶ அதனால் அவரும் அவர் மனைவியும் அவருக்கு அறிமுகமானார் அனைவருமே கடவுளைப் புகழ்ந்து கொண்டிருந்தனர்.

¹⁷ இஸ்ராயேலின் ஆண்டவரான கடவுளே, நான் உம்மைத் துதிக்கிறேன். ஏனெனில் நீரே என்னைத் தண்டித்தீர்@ நீரே என்னை மீட்டீர். இதோ, நான் என் மகனைக் காணப்பெற்றேன்" என்று தொபியாசு கடவுளைப் புகழ்ந்தார்.

¹⁸ ஏழு நாளுக்குப் பிறகு அவருடைய மகனின் மனைவி சாராள் ஊழியக்காரர்களோடும், ஆடுமாடு ஒட்டகங்களோடும் நலமே வந்து சேர்ந்தாள். அவள் தன் திரண்ட சீதனப் பணத்தையும், கபேலுசுவிடமிருந்து பெற்ற பணத்தையும் கொணர்ந்தாள்.

¹⁹ பின்பு தோபி தன் தாய் தந்தையரைப் பார்த்து வழித்துணையாகத் தனக்குக் கிடைத்த மனிதன் மூலம் கடவுள் தனக்குச் செய்திருந்த நன்மைகள் எல்லாவற்றையும் விரிவாய் எடுத்துக் கூறினான்.

²⁰ அப்பொழுது தொபியாசின் உறவினரான ஆக்கியோரும் நாபாத்தும் அவர் பொருட்டு மகிழ்வுற்று, கடவுள் அவருக்குச் செய்திருந்த எல்லா நன்மைகளுக்காகவும் அவரை வாழ்த்தினர்.

²¹ அவர்கள் அனைவரும் ஏழு நாள் வரை விருந்துண்டு மகிழ்ச்சி கொண்டாடினர்.