¹ தலைமகள்: என் காதலர் தோட்டத்தில் தம்முடைய மந்தையை மேய்க்கவும் லீலிகளைக் கொய்யவும் நறுமணச் செடிகளின் பாத்திகளுக்குத் தம் தோட்டத்திற்குள் ஏகினார்.

² என் காதலர் எனக்குரியர், நான் அவருக்குரியவள்@ அவர் தம் மந்தையை லீலிகள் நடுவில் மேய்க்கிறார்.

³ ஐந்தாம் கவிதை: தலைமகன்: என் அன்பே, நீ திர்சாவைப்போல் அழகுள்ளவள், யெருசலேமைப் போல் வனப்பு மிக்கவள்@ அணிவகுத்த படை போல் அச்சந் தருபவள்.

⁴ என்னிடமிருந்து உன் கண்களைத் திருப்பிக் கொள், உன் பார்வை என்னை மயக்குகிறது. உனது கருங் கூந்தல் கலாத் மலைச்சரிவில் செல்லும் வெள்ளாட்டு மந்தையை ஒத்துள்ளது.

⁵ மயிர் கத்திரித்தபின் குளிப்பாட்டப்பட்டுக் கரையேறும் ஆட்டு மந்தை போன்றவை உன் பற்கள்@ அவ்வாடுகள் எல்லாம் இரட்டைக்குட்டி போட்டன, அவற்றுள் ஒன்றேனும் மலடு இல்லை.

⁶ உன் முகத்திரைக்குப் பின் இருக்கும் கன்னங்கள் வெடித்த மாதுளம் பழத்தையொக்கும்.

⁷ அரசியர்கள் அறுபது பேர், வைப்பாட்டிகள் எண்பது பேர்@ கன்னிப் பெண்களுக்குக் கணக்கில்லை.

⁸ எண் வெண்புறா, என் நிறையழகி ஒருத்தியே. தாய்க்கு ஒரே மகள், பெற்றவளுக்குச் செல்லப் பிள்ளை. கன்னிப் பெண்கள் அவளைக் கண்டு பேறு பெற்றவள் என்று வாழ்த்தினர்@ அரசியர்களும் வைப்பாட்டிகளுங் கூட அவளைப் பார்த்துப் புகழ்ந்தனர்.

⁹ விடிவேளை வானம் போல் எட்டிப்பார்க்கும் இவள் யார்? நிலாவைப் போல் அழகுள்ளவள், கதிரவனைப் போல் ஒளிமிக்கவள், அணிவகுத்த படை போல் அச்சம் தருகிறாளே!"

¹⁰ பள்ளத்தாக்கில் தளிர்த்தவற்றைப் பார்க்கவும், திராட்சைக் கொடிகள் பூத்தனவா என்று காணவும், மாதுள மரங்கள் பூ வைத்தனவா என்றறியவும், வாதுமை மரச் சோலைக்குள் சென்றேன்.

¹¹ நான் உணருமுன்பே என் ஆவல் என் இனத்தாரின் தலைவனாய் என்னைத் தேர் மேல் ஏற்றிற்று.

¹² பாடகர்க்குழு: திரும்பு, சூலமித்தியே, இப்படித் திரும்பு, உன் அழகை நாங்கள் பார்க்கும்படி திரும்பு, பெண்ணே, திரும்பு.