kāy
n. <காய்2 -. [T. kāyu, K. M. kāy, Tu. kayi].
1. Unripe fruit;
முதிர்ந்து பழக்காத மரஞ்செடிகளின் பலன். கனியொழிய... நற்கா யுதிர்தலு முண்டு (நாலடி, 19).

2. The last metrical division in a word of three syllables sounding like kāy;
முவகைச்சீரின் இறுதியிலுள்ள நோசை. ஆம்கடை காயடையின் (காரிகை, உறுப். 7.)

3. See காய்ச்சீர்.
.

4. Unripe boil;
பழுக்காத புண்கட்டி. கட்டி இன்னும் காயாகவிருக்கிறது.

5. Aborted foetus;
முதிராது விழுங் கரு. Colloq.

6. Chessman, die;
ஆடுதற்குரிய காய்.

7. A preparation in the form of a cone made of pulse mixed with treacle, one of the many important eatables exhibited on marriage occasions;
பருப்புத்தேங்காய்ப்பணிகாரம். Loc.

8. Burner in a lamp;
விளக்கின் மரை.

9. Half;
அரை. Loc.

10. Failure, defeat;
பிரதிகூலம். அவனுள்ளங் காயோ பழமோ (பிரபுலிங். பிரபுதே. 51).

11. Deceit;
வஞ்சனை. தெளிந்தேம்யாங்காய் (கலித். 89, 7).

12. Seed, as of a bull;
விதை. காயெடுத்த எருது.

kāy-
11 v. intr. prob. id.
To become callous; to form hard bunches, knots, warts, excrescences on the body, as from wounds, from walking, from using tools;
தழும் புண்டாதல். கையெல்லாம் காய்த்துப்போயிற்று.

kāy-k-kaṟi-y-amitu
n. <id. +.
Vegetable curry, as an offering to a deity;
கடவுட்கு நிவேதிக்குங் கறி. (S.I.I. ii, 127.)

kāy-k-kulai
n. <காய்3 +.
Bunch of unripe fruits;
காய்களுள்ள கொத்து. காய்க்குலைத் தெங்கும் (சிலப்13, 193).

kāy-ṅ-kaṉi
n. <id. +. [M. kāykani.].
Fruits ripe and unripe;
காயும் கனியும் (தொல்.எழுத்.48, உரை.)

kāyccal-aṭakki
n. <காய்ச்சல்+.
Febrifuge, antidote for fever;
சுரத்தைப் போக்கும் மருந்து.

kāyccaṟ-kāraṉ
n. <id. +.
1. One who suffers from fever;
சுரமுள்ளவன்.

2. One who suffers from penury;
பணம்வறண்டவன்.

3. A jealous or rancorous person;
பொறாமையால் மனவெரிச்சலுள்ளவன். Loc.

kāyccaṟ-pāāṇam
n. <id. +.
A mineral poison, one of 32 ;
பிறப்விப்பாஷணங்களுள் ஒன்று. (மு.அ.)