iḷaiyāṉkuṭi-māṟa-nāyaṉār
n. <id.+.
A canonized šaiva saint, one of Aṟupattu-mūvar, q.v.;
அறுபத்துமூவர் நயன்மாருள் ஒருவர். (பெரியபு.)

iḷaiyōṉ
n. <id.
1. Boy, lad, youth;
சிறுவன். (பிங்.)

2. Younger brother;
தம்பி. (பிங்.)

iṟ-kiḻatti
n. <id.+.
Wife, who is the mistress of the house;
மனையாள். தனதிற்கிழத்தி தனையிகழின் (கூர்மபு. தக்கன். 56).

iṟ-ceṟivu
n. <id.+. (Akap.)
The restraint placed by her parents on the heroine, in view of her reaching adolescent womanhood, to stay within the house, which impedes her meeting her lover;
தலைவனைச்சந்தித்தற்கிடமின்றி பெற்றோர் தலைவியை அவள் வயது முதிர்ச்சி நோக்கி வீட்டினுள் இருத்துகை. (திருக்கோ. 133. கொளு.)

iṟ-pālar
n. <id.+ பான்மை.
Persons of good birth, those born in a respectable family;
நற்குடிப்பிறந்தவர். (பழ. 184.)

iṟ-puli
n. <id.+.
Lit. domestic tiger, a familiar name for the cat;
பூனை. (பிங்.)

iṟṟi
n. cf. இத்தி.
Tailed oval-leaved flg. See இத்தி.
கல்லிவ ரிற்றி (ஐங்குறு. 279).

iṟṟu
part.
A euphonic particle occurring in the combination of the different parts of the same word, or of two distinct words, as in அவையிற்றை, பதிற்றுப்பத்து;
ஒரு சாரியை. (நன். 244.)

iṟṟu-p-pō-
v. intr. <id.+.
To be worn off, reduced, broken; to become decayed;
நைந்துபோதல்.

iṟṟu-viḻu-
v. intr. <இறு1-+.
To decay and fall;
நைந்துகெட்டுவிழுதல். மரம் இற்றுவிழுந்தது. (W.)

ira-
12 v. tr.
To go beyond, transcend, pass over;
கடத்தல். புலவரை யிறந்த தோன்றல் (புறநா. 21). -intr.

1. To pass by, elapse, as time;
கழிதல். இறந்தநாள் யாவர் மீட்பார் (சீவக. 2616)

2. To transgress, trespass, over-step;
நெறிகடந்துசெல்லுதல். இல்லிறப்பா னெய்தும் . . . பழி (குறள், 145).

3. To excel, to be preminent;
மிகுதல். இறந்த கற்பினாட்கு (கலித். 9).

4. [M.iṟa.] To die;
சாதல். இறந்தாரை யெண்ணிக் கொண் டற்று (குறள், 22).

5. To cease to be current, become obsolete;
வழக்குவீழ்தல். இது இறந்தவழக்கு (சீவக. 2108, உரை).

6. To depart, leave;
நீங்குதல். உம்ப ரிமைபிறப்ப (பரிபா. 17, 31).

iṟakkātu
n. <E. record.
Message, information, report;
செய்தி. (J.)

iṟakku-
5 v. tr. caus. of இறங்கு-. [K. eṟagu, M. irakku.]
1. To lower, let down, put down, as a load; to land, unload, as from a boat;
இறங்கச்செய்தல்.

2. To distil;
தைலம் முதலியவை வடித்தல்.

3. To reduce or bring down, as pride;
அடக்குதல். கொழுப்பை யிறக்கிவிடுவேன்

4. To praise ironically;
உயர்த்துவதுபோலப் பரிகசித்தல்.

5. To injure; to annul, as a charitable gift;
கெடுத்தல். இத்தர்ம மிறக்குவான் (S.I.I. i, 77).

6. To kill, slay;
கொல்லுதல். எரிமாலைவேனுதியினிறக்கி (சீவக. 961)

7. To counteract the effect of;
விஷம் நோய்முதலியன தணித்தல். விஷத்தை யிறக்கினான். Colloq.