mēmpaṭunaṉ
n. <மேம்படு-.
One who stands pre-eminent;
மேம்பாடுற்றவன். போற்றிக் கேண்மதி புகழ் மேம்படுந (பொருந. 60).

mēm-pārvai
n. <மேல்+.
1. Superintendence;
வேலைகளைக் கண்காணிக்கை.

2. Superficial or cursory look;
அழுத்தமில்லாத நோக்கு. Colloq.

mēm-puḷḷi
n. <id.+.
See மேம்புள்ளிமதிப்பு.
.

mēy-,
v. cf. mēp. [T. K. mēyu M. mēyga, Tu. mecelu.] tr.
1. To graze, feed, prey on, as beasts or birds; to gnaw, as white ants;
விலங்கு முதலியன உணவுகொள்ளுதல். பெற்றம் . . . மேய்ந்தற்று (குறள், 273). மேயுங் குருகினங்காள் (திவ். திருவாய். 6, 1, 1).

2. To drink;
பருகுதல். கலங்கு தெண்டிரை மேய்ந்து (சீவக. 32).

3. To spoil;
கெடுத்தல். இந்த வண்டி மாட்டை மேய்ந்துவிடும். (W.)

4. To obtain and enjoy unlawfully;
அபகரித்தனுபவித்தல். Colloq.

5. To dominate; to surpass;
மேற்போதல். பேச்சில் அவன் எல்லாரையும் மேய்ந்துவிடுவான். --intr.

1. To roam;
சஞ்சரித்தல். உடன்மேயுங் கரு நாராய் (திவ். திருவாய். 6, 1, 2).

2. To lead a profligate life;
விடனாய்த் திரிதல்.

mēy-
4 v. tr. <வேய்-.
To cover fully; to thatch, as with leaves; to roof, as with tiles;
கூரை முதலியன போடுதல். இறைச்சி மேய்ந்து தோல் படுத்து (தேவா. 838, 4).

mēy-kāṉilam
n. <மேய்1-கால்1+நிலம்.
See மேய்ச்சற்றரை. (C.G.)
.

mēyccal
n. <மேய்1-.
1. Grazing;
மேய்கை.

2. Common pasturage; grazing ground;
மேய்ச்சற்றரை.

3. Food;
தீனி.

4. Profligacy;
விடனாய்த் திரிகை.

5. Anything rendered useless, as land for cultivation;
கேடுற்றது. இந்தப் புன்செய் மேய்ச்சலாய் விட்டது.

mēyccaṟṟarai
n. <id.+தரை.
Pasture land; common pasturage;
ஆடுமாடுகள் மேயுமிடம்.

mēyppaṉ
n. <மேய்2-.
1. Herdsman, shepherd, grazier;
இடையன்.

2. Governor;
அடக்கியாளுபவன்.

3. Pastor;
போதகன். நல்ல மேய்ப்பனா யிரு. Chr.

mēy-maṇi
n. <மேய்1-+.
Gem believed to be ejected by a cobra to serve as a light in finding its prey;
இரைதேடுவதற்கு வெளிச்சந் தந்துதவும்படி நாகம் உமிழ்வதாகக் கருதப்படும் இரத்தினம். நாம நல்லராக் கதிர்ப்பட வுமிழ்ந்த மேய்மணி (அகநா. 72).

mēyal
n. <மேய்1-.
1. Grazing;
மேய்கை. மானினப் பெருங்கிளை மேய லாரும் (ஐங்குறு. 217).

2. Pasture, herbage for cattle to eat;
மேயும் புல் முதலியன. பதவு மேயலருந்து மதவு நடை நல்லான் (அகநா. 14).

3. Grabbing; obtaining and enjoying unlawfully;
அபகரித்தனுபவிக்கை. Colloq.