taivi,
n.
See தைவிகம், 1. தைவி சின்ன முரைத்திடக் கேள் (விநாயகபு. 83, 75).
.

taivika-liṅkam,
n. <id.+.
Lingam set up by gods for worship, one of parārtta-liṅkam, q. v.;
பரார்த்தலிங்கவகைகளுள் தேவர்களால் தாபிக்கப் பெற்றது. (சைவச. பொது. 431, உரை.)

taivīkam,
n.
See தைவிகம். (யாழ். அக.)
.

taiṉāttu,
n. <U. taināt. (C. G.)
1. Appointment;
நியமனம்.

2. Peon, personal attendant;
சேவகன்.

taiṉiyam,
n. <dainya.
1. Poverty, affiction, depression;
எளிமை.

2. Meanness;
கீழ்மை. (W.)

3. Covetousness;
உலோகம். (W.)

tokkaṭṭi,
n.
See தொக்கடி. (W.)
.

tokkaṭam-pōṭu-,
v. intr. <தொக்கடம்+. (W.)
1. To massage or press the limbs for relief;
உடம்புபிடித்தல்.

2. To crush and extract juice, as from leaves; to express;
கசக்கிச் சாறுபிழிதல்.

tokkaṭi,
n. (W.)
1 A kind of ola covering to protect fruits on the tree;
மரத்திற் பழங்களைப் பொதிந்துவைக்கும் ஓலைமறைவு.

2. A small ola-basket for fruit;
பழம் வைக்குஞ் சிறு கூடை.

3. A small hut for watchers in a field;
காவற் குடிசை.

tokkaṇam,
n.
See தொக்கடம். (பதார்த்த. 1484.)
.

tokkam,
n. cf. U. tokkam.
Lawsuit;
வழக்கு. தொக்கக்காரன். (யாழ். அக.)

tokki
n.
Elephant creeper.
See சமுத்திராப்பச்சை. (மலை.)

tokku
n. cf. stōka.
1. Small matter, trifle.
அற்பம். அது தொக்காய்ப் போகாது. (w.)

2. Ease
சுலபம். சொத்துக்களைத் தொக்கிலே அடித்துக்கொண்டு போனான். Loc.

3. Butt of ridicule
இளப்பமானவன். அவன்தான் எல்லார்க்குந் தொக்கு. Loc.

4. Attractiveness, neatness
நேர்மை. வரித்தோற் கச்சை தொக்காக வரிந்திறுக்கி (குற்றா. குற. 79.)

tokku
n. <tvac.
1. The sense of touch, one of five intiriyam, q. v.
பரிசவுணர்ச்சியறியும் இந்திரியம். (பிங்.) வாயுவிற் றொக்கு மூறெனும் விகாரமும். (மணி. 27, 215).

2. Skin, cuticle, surface of the body.
உடம்புத் தோல். (சூடா.) அரிணத் தொக்கு (பாரத. இராச. 105).

3. Bark of a tree.
மரப்பட்டை. (தைலவ. தைல.)

4. Rind
கனியின் தோல். தொக்குக் கழிந்த சூளைபோலே (ஈடு, 10, 7, 5).

5. Cloth, raiment
ஆடை. (w.)

6. Stake, material concern
பற்று. அக்குத் தொக்கில்லாதவன்.