இருப்பதுபோல் விக்கிரகம் அமைத்தால், சிவனுக்கு இரு கைகள் இருக்க வேண்டும். சிவன் நடனம் ஆடுவதுபோல் வடிவமைத்தால், அச்சிலைக்குப் பத்து கைகள் வடிக்கப்பட வேண்டும். திரிபுரத்தை எரிப்பதுபோல் தோற்றம் தர வேண்டுமானால், பதினாறு கைகள் வழங்கப்பட வேண்டும். சிவனின் வடிவமைத்தலில் ஒரேயொரு வடிவம் தனித்தன்மை பெற்றிருக்க வேண்டும். அவ்வடிவம் அர்த்தநாரீசுவர வடிவம். பாதி ஆண் உருவும், பெண் உருவு பாதியும் பெற்றிருத்தல் வேண்டும். இதில் சிவன் உருவம் வலப்பக்கமாகவும், பார்வதி உருவம் இடப்பக்கமாகவும் அமைக்கப்பட வேண்டும். வலக் கையில் கபாலம் அல்லது திரிதுலம் ஏந்தியிருக்க வேண்டும். இடக்கையில் தாமரை மலர் அல்லது கண்ணாடி இருக்க வேண்டும்.

மற்றொரு வகையான விக்கிரகம் உமா மகேஸ்வரன் எனப்படும். இரண்டு விக்கிரகங்கள் சிவனுடையதும், பார்வதியுடையதும் தனித்தனியே செய்யப்பட வேண்டும்.

மண்டபங்கள்

மண்டபங்கள் பலவகைப்படும். அவற்றைக் கட்டும் பொழுது, எத்தனைத் துரண்கள் வைக்கப்பட்டுக் கட்டப் படுகிறதோ அதற்கு ஏற்றவாறு வேறு வேறான பெயர்களில் குறிப்பிடப்படும். இருபத்தேழு விதமான மண்டபங்கள் மிக முக்கியமானவை எனக் கருதப்படுகிறது. அவையாவன:

1. புஷ்பக மண்டபம் அறுபத்தி நான்கு தூண்களையும்,

2. புஷ்பபாத்ரா மண்டபம் அறுபத்தி இரண்டு தூண் களையும், .

3. சுவ்ரதா மண்டபம் அறுபது தூண்களையும்,

4. அம்ரித்த நந்தனா ஐம்பத்தெட்டு தூண்களையும்,

5. தெளவுல்யா ஐம்பத்தாறு தூண்களையும்,

6. புத்தி சம்கீர்னா ஐம்பத்து நான்கு தூண்களையும்,

7. கஜபாத்ரா ஐம்பத்திரண்டு தூண்களையும்,

8. ஜயவாஹா ஐம்பது தூண்களையும்,

9. ஸ்ரீவத்சா நாற்பத்தி எட்டு தூண்களையும்,

10. விஜயா நாற்பத்தி ஆறு தூண்களையும்,

11. வாஸ்துகிருத்தி நாற்பத்தி நான்கு துண்களையும்,

12. சுருதிஜ்யா நாற்பத்தி இரண்டு தூண்களையும்,

13. யக்ஞ பாத்ரா நாற்பது தூண்களையும்,

14. விஷாலா முப்பத்தி எட்டு தூண்களையும்,

15. சுஷ்லிஷ்டா முப்பத்தி ஆறு தூண்களையும்,

16. வித்ரு மார்தனா முப்பத்து நான்கு தூண்களையும்,

17. பாகபஞ்ச முப்பத்தி இரண்டு தூண்களையும்,