இப்புராணம் பற்றி….

மச்ச புராணம், பவிஷ்ய புராணத்தை பிரம்மனே முதல் மனுவுக்குச் சொன்னார் என்று சொல்லுகிறது. இது 14,500 பாடல்களைக் கொண்டது. இதற்கெதிராகப் பவமுனிவர் இப்புராணத்தை மனுவுக்குச் சொன்னார் என்றும், இதில் 14,000 பாடல்கள் உள்ளன என்றும் அக்னி புராணம் கூறுகிறது. இப்புராணம் 5 சருக்கங்களைக் கொண்டது. அவையாவன: 1) பிரம்மா 2), வைஷ்ணவம் 3) சைவம் 4) சருக்கம் 5) பிரதிசருக்கம் என்பனவாம்.

ஆனால் இப்பொழுது புழக்கத்தில் இருக்கும் பவிஷ்ய புராணம் நான்கு சருக்கங்களை மட்டுமே கொண்டுள்ளது. இது சிவ சருக்கம் என்றோ, வைணவ சருக்கம் என்பவற்றிற்கு பதிலாக மத்தியமா சருக்கம் என்றோ குறிப்பிடுகின்றது. இப்புராணம் குறிப்பிடும் நான்கு சருக்கங்கள் 1) பிரம்மா 2) மத்யமா 3) பிரதி சருக்கம் 4) உத்தரா ஆகியனவாம். இப்புராணம் இங்குள்ளபடி பவிஷ்ய புராணம் பிரம்மாவாலோ, பல முனிவராலோ எந்த மனுவுக்கும் சொல்லப்படவில்லை. சதானிக்கா என்னும் மன்னன் வியாசமுனிவரைச் சந்தித்து தர்ம சாஸ்திரங்களைப் பற்றிச் சொல்லுமாறு கேட்க, அவர்தம் சிடனாகிய சுமந்துவிடம் செல்லுமாறு பணித்தார்.

ஏனைய புராணங்கள் போல் இல்லாமல், பல்வேறு விரதங்கள் காயத்ரி மந்திர மகிமை வேதப் பயிற்சி என்ப வற்றைக் கூறுவதுடன் நான்கு வர்ணங்கள், அவர் களுக்குள் மணம் செய்து கொள்கின்ற முறை பாம்புக்கடி விஷத்தை இறக்குதல், கலி காலத்தில் அரசர்களின் வம்சாவளி என்பவற்றைச் சொல்கிறது. குப்த மன்னர்கள் வம்சாவளி பற்றிச் சொல்லும் இப்புராணம் அதற்கு முன்பு உள்ளவர்களைப் பற்றி ஒன்றும் சொல்லவில்லை.

சாகதுவிய பிராமணர்கள் பற்றியும், அவர்களை எங்கிருந்து யார் இங்கு கொண்டு வந்தார்கள் என்பது பற்றியும் அவர்கள் பழக்க வழக்கம் பற்றியும் இப்புராணம் பேசுகிறது. சூரிய வழிபாட்டில் சிறந்து நின்ற மகப் பிராமணர்களைப் பற்றி இப்புராணம் விரிவாகப் பேசு கிறது. இங்கு வந்தபின் கிருஷ்ணனுடைய விருப்பப்படி இந்த பிராமணப் பெண்கள் யாதவர்களை மணந்து கொண்டார்கள் என்று இப்புராணம் பேசுகிறது. இந்தப் புராணம் பழைய விவிலியத்தில் உள்ள ஆதாம் ஏவாள் கதை என்பவற்றில் தொடங்கி இஸ்லாமிய மன்னர்கள், மொகலாய மன்னர்கள் பிருத்விராஜன் கதை, கபீர் குரு நானக் வரலாறு என்பவற்றுடன் பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்ற விக்டோரியாராணியார் ஆகியவர் பற்றிப் பேசுகிறது.

(இப்பெயர் கொண்ட பழைய புராணம் என்று அழிந்தது என்று தெரியவில்லை. அதில் உள்ள சில பாடல்கள் சில பெளராணிகர்களின் நினைவில் இருந் திருக்க வேண்டும். இந்த ஒரு புராணத்தில் தர்ம சாஸ்திரங்களுக்கும், வர்ணாசிரம தர்மங்களுக்கும் இடம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது போல் வேறு எந்தப் புராணத்திலும் இல்லை. முன்னுரையில் கூறப்பட்டுள்ளது போல் குப்தர்களின் காலத்தில் பிராமண ஆதிக்கம் தலை தூக்கி  நின்ற பொழுது இப்புராணம் இயற்றப்பெற்றிருக்க வேண்டும். அந்தக் காலத்திலேயே வர்ணாசிரம தர்மத்தை மிறித் திருமணங்கள் பெருவழக்காய் நடந்திருக்க வேண்டும். தர்ம சாத்திரம் பற்றிக் கூறுகின்ற பவிஷ்ய புராணம் அதற்கு விரோதமாக நடைபெற்றுள்ள பிராமணப் பெண்களின் கலப்பு மணத்தை நியாயப்படுத்துவதற்காக, கிருஷ்ணனே மகப் பிராமணப் பெண்கள் யாதவர்களை மணந்து கொள்ள வேண்டும் என்று பரிந்துரை செய்தார் என்று இப்புராணம் கூறுகிறது. இஸ்லாமியர் கதை, மொகலாயர் கதை என்பவையும் இஸ்லாமிய அரசுகள் காலத்தில் இதில் புகுத்தப்பெற்றிருக்க வேண்டும்.

இந்துப் புராணங்களின் அடிப்படை இப்புராணத்தில் தகர்க்கப்பட்டு இஸ்லாமியர் மொகலாயர் கதை புகுத்தப் பட்டதால், கிழக்கிந்திய கம்பெனி காலத்தில் ஆதாம், ஏவாள் கதை உள்ளே நுழைந்தது. புராணங்களுக்கிருந்த மதிப்பும் மரியாதையும் பெளராணிகர்களின் சந்தர்ப்ப வாதத்தால் எப்படிப் பறக்க விடப்பட்டன என்பதற்கு இப் புராணம் ஒர் உதாரணம்)