ஆய் மலர் மழைக் கண் தெண் பனி உறைப்பவும், வேய் மருள் பணைத் தோள் விறல் இழை நெகிழவும், அம்பல் மூதூர் அரவம் ஆயினும், குறு வரி இரும் புலி அஞ்சிக் குறு நடைக் கன்றுடை வேழம் நின்று காத்து அல்கும்,	5
ஆர் இருள் கடுகிய, அஞ்சு வரு சிறு நெறி வாரற்கதில்ல- தோழி!- சாரல் கானவன் எய்த முளவு மான் கொழுங் குறை, தேம் கமழ் கதுப்பின் கொடிச்சி, கிழங்கொடு காந்தள்அம் சிறுகுடிப் பகுக்கும்	10
ஓங்கு மலை நாடன், நின் நசையினானே!

தோழீ ! அழகிய குவளை மலர்போன்ற குளிர்ச்சியையுடைய நின் கண்களினின்று தௌ¤ந்த நீர் மிக வடிந்து விழவும் மூங்கிலை யொத்த பருத்த தோளிலணிந்த ஏனைய கலன்களை வெற்றி கொள்ளும் வளை நெகிழ்ந்து விழவும், அவற்றை நோக்கிப் பழிகூறும் இப்பழைய வூர் மிக அலர் தூற்றுமாயினும்; மலைச்சாரலிலே கானவன் எய்து கொணர்ந்த முட்பன்றியின் கொழுவிய தசைத் துண்டத்தைத் தேன் மணங்கமழும் கூந்தலையுடைய கொடிச்சி மகிழ்ந்தேற்றுக் கொண்டு; காந்தள் மிக்க சிறு குடியுலுள்ளார் பலர்க்கும் பகுத்துக் கொடாநிற்கும் உயர்ந்த மலை நாட்டையுடைய நங்காதலன் நின்பாலுள்ள விருப்பத்தாலே; குறுகிய வரிகளையுடைய கரிய புலிக்கு அச்சமுற்று விரைந்து செல்லாத நடையையுடைய தன்கன்றைப் பிடியானை ஆண்டு நின்று காத்துத் தங்காநிற்கும்; நீங்குதற்கரிய இருண் மிக்க கண்டார்க்கு அச்சத்தைத் தோற்றுவிக்கின்ற சிறிய நெறியின் கண்ணே வாராதொழிவானாக;

தலைவன் வரவு உணர்ந்த தோழி தலைவிக்கு உரைத்தது. - நல்விளக்கனார்