அல்குறு பொழுதில் தாதுமுகை தயங்கப் பெருங்காட் டுளரும் அசைவளி போலத் தண்ணிய கமழும் ஒண்ணுத லோயே நொந்தனை யாயிற் கண்டது மொழிவல் பெருந்தேன் கண்படு வரையின் முதுமால்	5
பறியா தேறிய மடவோன் போல ஏமாந் தன்றிவ் வுலகம் நாமுளே மாகப் பிரியலன் தெளிமே.
- சிறைக்குடி யாந்தையார்.

இரவில் தாதை உடைய அரும்பு விளங்க பெரிய காட்டில் தடவி வருகின்ற அசைகின்ற காற்றைப் போல குளிர்ந்தனவாகிய நறுமணம் வீசுகின்ற ஒள்ளிய நெற்றியை உடையோய் நீ தலைவன் பிரிவான் என்று வருந்தினையாயின் யான் அறிந்ததைச் சொல்லுவேன் கேட்பாயாக; பெரிய தேனிறால் தங்கி இருக்கும் மலைப் பக்கத்தில் அத்தேனிறாலைப் பெறும் பொருட்டு பழைய கண்ணேணியின்மேல் அறியாமல் ஏறிய அறிவிலாதானைப் போல இந்த உலகமானது ஏமாந்தது; நாம் உயிரோடு இருப்ப அது காறும் தலைவன் நின்னைப் பிரிந்து செல்லான்; இதனைத் தெளிவாயாக.

முடிபு: நுதலோய், நொந்தனையாயின் மொழிவல்; இவ்வுலகம் ஏமாந்தன்று, உளேமாகப் பிரியலன்; தெளிமே.     

கருத்து: தலைவன் நின்னைப் பிரிந்து செல்லான்.