கல்லென் கானத்துக் கடமா வாட்டி எல்லும் எல்லின்று ஞமலியும் இளைத்தன செல்லல் ஐஇய உதுவெம் மூரே ஓங்குவரை யடுக்கத்துத் தீந்தேன் கிழித்த குவையுடைப் பசுங்கழை தின்ற கயவாய்ப்	5
பேதை யானை சுவைத்த கூழை மூங்கிற் குவட்டிடை யதுவே.
- குட்டுவன் கண்ணனார்.

ஐய! கல்லென்னும்ஆரவாரத்தையுடைய காட்டின் கண் கடமாவை நீ அலைப்ப பகற் பொழுதும்மங்கியது; நாய்களும் நின்னுடன்வேட்டையாடி இளைப்பை அடைந்தன; போகற்க; உயர்ந்த மலைப்பக்கத்தில் இனிய தேனிறாலைக்கிழித்த கூட்டமாகிய பசிய மூங்கில்களின்குருத்தைத் தின்ற ஆழ்ந்த வாயையுடைய பேதைமையையுடைய யானை தின்றதனாற் கூழையாகிய மூங்கிலையுடைய உச்சியின் இடையே உள்ளதாகிய அஃது எமது ஊராகும்.

முடிபு: ஐய, எல்லும் எல்லின்று; ஞமலியும் இளைத்தன; செல்லல்;குவட்டிடையதுவாகிய; உது எம் ஊர்.    

கருத்து: இரவில் எம்முடைய ஊருக்கு வந்து தங்கிச் செல்வாயாக.