பொருள் தேடும் நோக்கோடு தலைவியைப் பிரியும் தலைவனைத் தோழி தடுத்து நிறுத்துப் பாடல்கள் இதில் உள்ளன.

மால்வெள் ளோத்திரத்து மையில் வாலிணர் அருஞ்சுரம் செல்வோர் சென்னிக் கூட்டும் அவ்வரை யிறக்குவை யாயின் மைவரை நாட வருந்துவள் பெரிதே.

301

தோழி தலைவனிடம் சொல்கிறாள்... வெள்ளோத்திரம் மாசில்லா வெண்மையான மலர். ஆசை கொள்ளச் செய்யும் மலர். பாலைக் காட்டு வழியில் செல்வோர் அதனைத் தலையில் சூடிகொகொள்வர். அத்தகைய மலையில் செல்வாயாயின், மை நிற மலைநாட்டின் தலைவனே, இவள் – என் தலைவி – உன் காதலி - பெரிதும் வருந்துவாள்.

அரும்பெருள் செய்வினை தப்பற்கும் உரித்தே பெருந்தோள் அரிவை தகைத்தற்கும் உரியள் செல்லாய் அயினோ நன்றே மல்லம் புலம்ப இவள்அழப் பிரிந்தே.

302

தோழி தலைவனிடம் சொல்கிறாள்... தேடும் பொருள் கிடைக்காமலும் போகலாம். அகன்ற தோளை உடைய இவள் பிரிவதற்கும் உரியவள்-தான். நீ செல்லாமல் இருந்தால் நல்லது. மென்மையான நிலத்தின் தலைவனே, இவள் அழும்படி விட்டுவிட்டுப் பிரியலாமா?

புதுக்கலத் தன்ன கனிய ஆலம் போகில்தனைத் தடுக்கும் வேனில் அருஞ்சுரம் தண்ணிய இனிய வாக எம்மொடுஞ் சென்மோ விடலை நீயே.

303

தலைவி தலைவனை வேண்டுகிறாள்... சுடப்படாத மண்பாண்டம் போன்றது ஆலம் பழம். பறந்து செல்லும் பறவைகள் போகில். பாலை நில வழியில், வேனில் காலத்தில் ஆலம்பழம் போகில் பறவைகளைத் தடுத்து உண்ணச் செய்யும். காளை போன்றவலாகிய விடலை அல்லவா நீ. செல்வதாயின் என்னையும் உடன் அழைத்துச் செல்.

கல்லாக் கோவலர் கோலின் தோண்டிய ஆன்நீர்ப் பத்தல் யானை வெளவும் கல்லதர்க் கவலை செல்லின் மெல்லியல் புயல்நெடுங் கூந்தல் புலம்பும் வயமான் தோன்றல் வல்லா தீமே.

304

தோழி தலைவனிடம் சொல்கிறாள்... கோவலர் கற்காதவர்கள் என்றாலும் தன் பசுவினம் நீர் உண்ணுவதற்காகக் தன் கையிலுள்ள கோலால் பத்தல் தோண்டுவர். அந்தப் பத்தலில் உள்ள நீரை யானை குடித்துவிடும். அப்படிப்பட்ட வழியில், வலிமை மிக்க சிங்கம் போன்றவனே செல்ல வேண்டாம். மென்மையான இயல்பினையும், மழைமேகம் போன்ற கூந்தலையும் உடைய இவள் உன்னை நினைத்துக்கொண்டு புலம்புவாள்.

களிறு பிடிதழீஇப் பிறபுலம் படராது பசிதின வருத்தம் பைதறு குன்றத்துச் சுடர்தொடிக் குறுமகள் இனைய எனப்பயஞ் செய்யுமோ விடலைநின் செலவே.

305

தோழி தலைவனுக்குக் கூறுகிறாள்... பசுமை இல்லாமல் போன காட்டில் ஆண்யானை தன் பெண்யானையை அழைத்துக்கொண்டு வேறு காட்டுக்குச் செல்லாது. பசியுடன் அந்தக் காட்டிலையே வருந்தும். சுடரும் வளையல் அணிந்த உன் குறுமகள் வருந்தும்படி விட்டுவிட்டு அப்படிப்பட்ட காட்டில் வீரக் காளையே நீ செல்வதால் என்ன பயன் விளையுமோ?

வெல்போர்க் குருசில்நீ வியன்சுரம் இறப்பின் பல்கழ் அல்குல் அவ்வரி வாடக் குழலினும் இனைகுவள் பெரிதே விழவொலி கூந்தல் மாஅ யோளே.

306

தோழி தலைவனுக்குக் கூறுகிறாள்... ஐய, நீ வெல்லும் போர்த்திறம் மிக்க குருசில் அகன்ற காட்டு வழியில் நீ சென்றால், பல வயிரங்கள் பதித்த அணிகலன் பூண்டிருக்கும் இவளது அல்குலில் இருக்கும் அழகிய வரிக் கோடுகள் வாடும். மெலும் புல்லாங்குழல் போன்று மென்மையான இசையுடன் இவள் அழுவாள். விழாக் காலம் போன்று ஒப்பனை செய்யப்பட்டிருக்கும் கூந்தலை உடைய மாமை நிறம் கொண்டவள் அழுவாள்.

ஞெலிகை முழங்கழல் வயமா வெரூஉம் குன்றுடை அருஞ்சுரம் செலவயர்ந் தனையே நன்றில் கொண்கநின் பொருளே பாவை யன்னநின் துணைபிரிந்து வருமே.

307

தோழி தலைவனுக்குக் கூறுகிறாள்... மூங்கிலில் தீ பற்றி எரியும்போது வலிமை மிக்க சிங்கம்-கூட அஞ்சும். அப்படிப்பட்ட காட்டு வழியில் நீ செல்ல நினைக்கிறாய். நல்லது அன்று. இவளைக் கொண்ட தலைவனே நீ கருதிய பொருள் நல்லது அன்று. பொம்மை போன்ற நல்லழகு பெற்ற உன் துணைவி பிரிவால் வருந்துவாள்.

பல்லிருங் கூந்தல் மெல்லிய லோள்வயின் பிரியாய் ஆயினும் நன்றே விரியிணர்க் கால் எறுழ் ஒள்வி தாஅய முருகமர் மாமலை பிரிந்தெனப் பிரிமே.

308

தோழி தலைவனிடம் கூறுகிறாள்... பல்கி இருண்ட கூந்தலும், மெல்லிய இயல்பும் கொண்டவள் இவள். நீ இவளைப் பிரியாமல் இருந்தால் நல்லது. நீ பிரிந்தால் இந்த மலையே உன்னை விட்டுப் பிரிந்துவிட்டது என நினைத்துக்கொள். இவள் உயிருடன் இருக்கமாட்டாள். விரிந்த கொத்துகளுடன் கால் கொண்டிருக்கும் எறுழம் பூ கொட்டிக்கிடக்கும் மலை இது. முருகப் பெருமானே விரும்பும் மலை இது.

வேனில் திங்கள் வெஞ்சுரம் இறந்து செலவுஅயர்ந் தனையால் நீயே நன்று நின்னயந்து உறைவி கடுஞ்சூல் சிறுவன் முறுவல் காண்டலின் இனிதோ இறுவரை நாடநீ இறந்துசெய் பொருளே.

309

தலைவனுக்குத் தோழி சொல்கிறாள்... வெயில் கொளுத்தும் மாதத்தில் கொடுமையான காட்டு வழியில் நீ சென்றால், உன்னை நினைத்து வாழ்ந்துகொண்டிருப்பவள் கருவுற்று நிறைமாதப் பெண்ணாய் இருப்பவள் மகன் பிறந்து சிரிக்கும்போது இன்பம் கொள்ள முடியுமா? மலையைக் கடந்து சென்று நீ ஈட்டிவரும் பொருள் உன் மகன் சிறிப்பை விட இனிக்குமா?

பொலம்பசும் பாண்டில் காசுநிரை அல்குல் இலங்குவளை மெல்தோள் இழைநிலை நெகிழப் பிரிதல் வல்லுவை ஆயின் அரிதே விடலை இவள் ஆய்நுதற் கவினே.

310

தோழி தலைவனுக்குச் சொல்கிறாள்... பொன்னாலான பசுமை நிறப் பாண்டிலும், பல காசுகளும் இருக்கும் அணிகலன்களை அல்குலில் அணிந்தவள் இவள். தோளில் ஒளி வீசும் அணிகலன் பூண்டவள். இந்த அணிகலன்கள் நழுவும்படி இவளை ஏங்க வைத்துவிட்டு நீ பொருள் தேடப் பிரிந்து செல்வாய் ஆயின் வீரக் காளையே இவள் முகத்தின் அழகை நீ பார்க்க முடியாது.