இரண்டு சகோதர சிறுவர்கள் ஒரு கறுத்த பூனை குட்டியை ஆசையாசையாய் வளர்த்து வந்தார்கள். ஒரு நாள் வகுப்பறையில் வைத்து பூனைக்குட்டியை கானவில்லை
எல்லா இடமும் தேடினார்கள் மேசையின் கீழ், கதிரையின் கீழ் , புத்தகப்பைகளின் கீழ், ம்ம்ஹ்ம் .................... கிடைக்கவில்லை

ஒரு இடத்தை தவிர அது ஆசிரியையின் மேசை, கதிரை உடனே சின்னவன் சத்தமில்லாமல் சென்று பார்த்தான் கானவில்லை மெதுவாக டீச்சரின் சேலையை தூக்கிப்பார்த்தான்
அதனுள் உள்ளாடை அணியாத டீச்சரின் மயிர் அடர்ந்த பணியாரத்தை பார்த்துவிட்டு அண்ணனிடம் "அண்ணா எமது குட்டி இங்குள்ளது" என்று கூறினான்

அண்ணன் பார்த்துவிட்டு தம்பியிடம் " தம்பி இது எமது பூனை இல்லை ஏனெனில் எமது பூனைக்கு கிடையாக வாய் (-) காண்ப்படும். ஆனால் இதற்கு வாய் செங்குத்தாக ( ! ) காணப்படுகிறது" என்று கூறினான் .