வங்காளத்திலிருந்து சர்க்கரை, அரிசி, மெல்லிய மஸ்லின் துணிகள் மற்றும் பட்டு ஏற்றுமதியாகின. சோழ மண்டலக் கடற்கரை ஜவுளி உற்பத்திமையமாகத் திகழ்ந்தது. அவுரி மற்றும் உணவு தானியங்கள் குஐராத் வழியாக வட இந்தியாவிலிருந்து ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டன. காஷ்மீர் சால்வைகள், கம்பள விரிப்புகள் போன்ற ஆடம்பரப் பொருட்களுக்கும் குஜராத் விநியோக மையமாகவும் விளங்கியது.

காரியம், செம்பு போன்ற சில உலோகங்கள், போர்க் குதிரைகள், தந்தம் போன்ற ஆடம்பரப் பொருட்கள் போன்றவை முக்கிய இறக்குமதிப் பொருட்களாகும். தங்கம், வெள்ளி ஆகியவற்றை இறக்குமதி செய்ததன்மூலம் வணிகச் செலாவணி ஈடுகட்டப்பட்டது. அயல்நாட்டு வாணிகம் பெருகியதால், தங்கம், வெள்ளி இறக்குமதி பதினேழாம் நூற்றாண்டில் அதிகரித்து. அந்த நூற்றாண்டில் குஜராத்துக்கு வந்த டச்சு மற்றும் ஆங்கிலேய வணிகர்கள், இந்திய வணிகர்கள் சாமர்த்தியமாகவும் சுறுசுறுப்புடனும் காணப்பட்டதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.

முகலாயரின்கீழ் பண்பாட்டு வளர்ச்சி

முகலாயர் ஆட்கிக் காலத்தில் சிறப்பான, பரந்துபட்ட பண்பாட்டு நடவடிக்கைகளைக் காணமுடிகிறது. கலை, கட்டிடக் கலை, ஓவியம், இசை, இலக்கியம் போன்ற துறைகளில் அது நன்கு வெளிப்பட்டது. இத்தகைய பண்பாட்டு வளர்ச்சியில் இந்தியப் பாரம்பரியமும் முகலாயர்களால் இந்தியாவுக்கு கொண்டுவரப்பட்ட துருக்கி - ஈரானியப் பண்பாடும் ஒன்று கலந்தன.

கலை, கட்டிடக் கலை

பிரம்மாண்டமான கோட்டைகள், அரண்மனைகள், பொதுக் கட்டிடங்கள், மசூதிகள், கல்லறை மாடங்கள் போன்றவை முகலாயக் கட்டிடக் கலையின் முக்கிய அங்கங்களாகும். நீருற்றுகள் நிறைந்த தோட்டப் பூங்காக்களை அமைப்பதில் முகலாயர்கள் மிக்க ஆர்வம் கொண்டிருந்தனர்.

காஷ்மீரில் உள்ள நிஷத்பாக், லாகூரி உள்ள ஷாலிமார் பாக், பஞ்சாபிலுள்ள பங்சோர் தோட்டப் பூங்கா போன்றவை இன்றும்கூட நிலைத்திருக்கின்றன,

ஷெர்ஷாவின் ஆட்சிக் காலத்தில் பீகாரில் சசாரம் என்ற இடத்தில் அமைக்கப்பட்ட கல்லறை மாடமும், டெல்லிக்கு அருகிலுள்ள புராணகிலாவும் கட்டப்பட்டன. இடைக்கால இந்தியாவின் வியத்தகு கட்டிடங்களாக இவ்விரண்டு சின்னங்களும் கருதப்படுகின்றன.

---